-
41.《寄栖一上人》 唐·贯休
花堑接沧洲,阴云闲楚丘。
雨声虽到夜,吟味不如秋。
古屋藏花鸽,荒园聚乱流。
无机心便是,何用话归休。 -
42.《闻无相道人顺世五首》 唐·贯休
一事不经营,孤峰长老情。
惟餐橡子饼,爱说道君兄。
池藕香狸掘,山神白日行。
又闻行脚也,何处化群生。 -
43.《寄栖一上人》 唐·贯休
花堑接沧洲,阴云闲楚丘。
雨声虽到夜,吟味不如秋。
古屋藏花鸽,荒园聚乱流。
无机心便是,何用话归休。 -
44.《残春连雨中偶作怀故人》 唐·齐己
南邻阻杖藜,屐齿绕床泥。
漠漠门长掩,迟迟日又西。
不知何兴味,更有好诗题。
还忆东林否,行苔傍虎溪。 -
45.《荆门病中寄怀乡人欧阳侍郎彬》 唐·齐己
谁会荆州一老夫,梦劳神役忆匡庐。
碧云雁影纷纷去,黄叶蟾声渐渐无。
口淡莫分餐气味,身羸但觉病肌肤。
可怜馔玉烧兰者,肯慰寒偎雪夜炉。 -
46.《寄益上人》 唐·齐己
长想寻君道路遥,乱山霜后火新烧。
近闻移住邻衡岳,几度题诗上石桥。
古木传声连峭壁,一灯悬影过中宵。
风骚味薄谁相爱,欹枕常多梦鲍昭。 -
47.《虞美人》 宋·苏轼
作,非也。
山谷亦云。
大观中,于金陵见其亲笔,实《东坡词》也
波声拍枕长淮晓。 -
48.《蓦山溪(和人冬至韵)》 宋·朱敦儒
西江东去,总是伤时泪。
北陆日初长,对芳尊、多悲少喜。
美人去后,花落几春风,杯漫洗。
人难醉。 -
49.《虞美人》 宋·吕本中
平生臭味如君少。
自是君难老。
似侬憔悴更谁知。
只道心情不似、少年时。
春风也到江南路。
小槛花深处。
对人不是忆姚黄。
实是旧时风味、老难忘。 -
50.《玉楼春(文缜、倪巨济、王元衷、苏叔党宴张子实家·侍人贺全真妙绝一时)》 宋·向子諲
云窗雾阁春风透。
蝶绕蜂围花气漏。
恼人风味恰如梅,倚醉腰肢全是柳。
细传一曲情偏厚。
淡扫两山缘底皱。
归时好月已沈空,只有真香犹满袖。 -
51.《宝鼎现(筠翁李似之作此词见招因赋其事,使歌之者想像风味如到山中也)》 宋·张元干
山庄图画,锦囊吟咏,胸中丘壑。
年少日、如虹豪气,吐凤词华浑忘却。
便袖手、向岩前溪畔,种满烟梢雾箨。
想别墅平泉,当时草木,风流如昨。 -
52.《虞美人》 宋·张元干
西郊追赏寻芳处。
闻道冲寒去。
雨肥红绽向南枝。
岁晚才开应是、恨春迟。
天涯乐事王孙贵。
花底还君醉。
有人风味胜疏梅。
醉里折花归去、更传杯。 -
53.《殢人娇(李莹)》 宋·杨无咎
恼乱东君,满目千花百卉。
偏怜处、爱他秾李。
莹然风骨,占十分春意。
休漫说、唐昌观中玉蕊。
女石雪减霜,凌红掩翠。
看不足、可人情味。
会须移种,向曲栏幽石戚。
愁绿叶成阴,道傍人指。 -
54.《菩萨蛮·眉尖早识愁滋味》 宋·黄公度
眉尖早识愁滋味,娇羞未解论心事。
试问忆人不?无言但点头。
嗔人归不早,故把金杯恼。
醉看舞时腰,还如旧日娇。 -
55.《桃源忆故人》 宋·赵彦端
修檐堕玉欺窗竹。
独坐冷云堆屋。
此味与谁同宿。
几寸东斋烛。
烟鬟雾鬓春山曲。
好梦浅愁相续。
那慰沈腰如束。
歌意灯前足。 -
56.《虞美人(赋荼_)》 宋·辛弃疾
群花泣尽朝来露。
争奈春归去。
不知庭下有荼_。
偷得十分春色、怕春知。
淡中有味清中贵。
飞絮残英避。
露华微渗玉肌香。
恰似杨妃初试、出兰汤。 -
57.《浪淘沙(有得越中故人赠杨梅者,为赋赠)》 宋·吴文英
绿树越溪湾。
过雨云殷。
西陵人去暮潮还。
铅泪结成红粟颗,封寄长安。
别味带生酸。
愁忆眉山。
小楼灯外楝花寒。
衫袖醉痕花唾在,犹染微丹。 -
58.《真珠帘(寿内人六十)》 宋·陈著
闲居是念随云散。
琴帘底、却自平生心满。
百二十年期,笑道今才半。
一味齑盐清得瘦,婉娩似、梅花香晚。 -
59.《渔家傲(次前人)》 宋·陈著
浪麦风微花雾扫。
痕沙水浅溪桥小。
属玉双双飞杳杳。
山宽绕。
新晴绣得春分晓。
独立无言心事渺。
曾将宇宙思量了。
世变何涯人已老。
休烦恼。
林泉况味终须好。 -
60.《真珠帘(寿内人六十)》 宋·陈著
闲居是念随云散。
琴帘底、却自平生心满。
百二十年期,笑道今才半。
一味齑盐清得瘦,婉娩似、梅花香晚。