-
61.《渔家傲(次前人)》 宋·陈著
浪麦风微花雾扫。
痕沙水浅溪桥小。
属玉双双飞杳杳。
山宽绕。
新晴绣得春分晓。
独立无言心事渺。
曾将宇宙思量了。
世变何涯人已老。
休烦恼。
林泉况味终须好。 -
62.《沁园春(送宗人景召游姑苏)》 宋·陈人杰
世路如秋,万里萧条,君何所之。
想鲈乡烟水,尚堪垂钓,虎丘泉石,尽可题诗。
橙弄霜黄,芦飘雪白,何处西风无酒旗。
经行地,有会心之事,好吐胸奇。 -
63.《水龙吟(以李长吉美人梳头歌填)》 宋·胡仔
梦寒绡帐春风晓,檀枕半堆香髻。
辘轳初转,阑干鸣玉,咿哑惊起。
眠鸭凝烟,舞鸾翻镜,影开秋水。
解低鬟试整,牙床对立,香丝乱、云撒地。 -
64.《渔家傲(和门人祝寿)》 宋·苏辙
七十馀年真一梦。
朝来寿斝儿孙奉。
忧患已空无复痛。
心不动。
此间自有千钧重。
早岁文章供世用。
中年禅味疑天纵。
石塔成时无一缝。
谁与共。
人间天上随他送。 -
65.《虞美人》 宋·向滈
宝梳半脱文窗里。
玉软因谁醉。
锦鸳应是懒熏香。
□我水村孤酌、减疏狂。
此时纵有千金笑。
情味如伊少。
带围宽尽莫教知。
嫌怕为侬成病、似前时。 -
66.《渔家傲·和门人祝寿》 宋·苏辙
七十馀年真一梦。
朝来寿斝儿孙奉。
忧患已空无复痛。
心不动。
此间自有千钧重。
早岁文章供世用。
中年禅味疑天纵。
石塔成时无一缝。
谁与共。
人间天上随他送。 -
67.《虞美人》 宋·向滈
宝梳半脱文窗里。
玉软因谁醉。
锦鸳应是懒熏香。
□我水村孤酌、减疏狂。
此时纵有千金笑。
情味如伊少。
带围宽尽莫教知。
嫌怕为侬成病、似前时。 -
68.《感皇恩(知平江日寿母上官太夫人)》 宋·邹应博
觅得个州儿,稍供彩戏。
多谢天公为排备。
一轮明月,酝作清廉滋味。
倾入寿杯里,何妨醉。
我有禄书,呈母年万计。
八十三那里暨。
便和儿算,恰一百四十地。
这九千馀岁,长随侍。 -
69.《虞美人》 宋·郑元秀
蓂飞八叶书云后。
此日孙枝秀。
爱他风味似吾人。
都是笔头能篆、又能文。
青青两鬓年方壮。
儿女俱成长。
要添福寿与荣华。
教取一庭兰玉、共成家。 -
70.《愚人食盐》 南北朝·僧伽斯那
昔有愚人,至于他家。
主人与食,嫌淡无味。
主人闻已,更为益盐。
既得盐美,便自念言:“所以美者,缘有盐故。
少有尚尔,况复多也?”愚人无智,便空食盐。
食已口爽,反为其患。 -
71.《如梦令·万帐穹庐人醉》 清·纳兰性德
万帐穹庐人醉,星影摇摇欲坠,归梦隔狼河,又被河声搅碎。
还睡、还睡,解道醒来无味。 -
72.《满庭芳·欺味成家》 元·谭处端
欺味成家,悭贪积富,静言独坐思量。
养他数口,罪孽自家当。
催促光阴似箭,才青鬓、容改衰苍。
百年里,谁人尽数,兀兀谩罗张。 -
73.《菩萨蛮·眉尖早识愁滋味》 宋·黄公度
眉尖早识愁滋味。
娇羞未解论心事。
试问忆人不。
无言但点头。
嗔人归不早。
故把金杯恼。
醉看舞时腰。
还如旧日娇。 -
74.《水龙吟 仆三年为郎外台,故人扬子能作广文》 金朝·蔡松年
词章敏妙,临觞得纸,下笔不能自休。
去岁收灯后,过扬於郑氏山亭,酣觞赋诗,最为快适。
自此仆遂东来,比得其诗,颇道当时风味,戏作越调乱山空翠寻人,短松路转风亭小。
论文把酒,灯残月淡,春风最早。 -
75.《水调歌头 曹侯浩然,人品高秀,玉立而冠,》 金朝·蔡松年
在寒士右。
惜乎流离顿挫无以见于事业,身闲胜日,独对名酒,悠然得意,引满径醉。
醉中出豪爽语,往往冰雪逼人,翰墨淋漓,殆与海岳并驱争先。
虽其平生风味,可以想见,然流离顿挫之助,乃不为不多。 -
76.《月上海棠 用前人韵 以上五首见中州乐府》 元·党怀英
傲霜枝袅团珠蕾。
冷香霏、烟雨晚秋意。
萧散绕东篱,尚仿佛、见山清气。
西风外,梦到斜川栗里。
断霞鱼尾明秋水。
带三两、飞鸿点烟际。
疏林飒秋声,似知人、倦游无味。
家何处,落日西山紫翠。 -
77.《送山药与友人》 宋·卓田
阳公得种自蓝田,种在深山不计年。
雅爱茯神为伴侣,更邀枸杞作比联。
俗名谩自呼山羊,佳口由来号玉延。
啜尽羊羹殊可厌,藉渠风味涤腥膻。 -
78.《水龙吟·闲人闲乐琴书味》 元·刘志渊
闲人闲乐琴书味。
行胡朗反货药囊符水。
顿然识破,沾名作解,蹉跎真计。
枯木岩前累。 -
79.《苏幕遮 七返还丹,在人先须,炼己待时》 元·潜真子
七返功,人难会。
返本还元,七转收归兑。
阳九但行阴六位。
何虑三峰,雪里安然睡。
在人修,须发志。
烹炼依时,勿使心游外。
澄净湛然无垢腻。
神水频浇,别有甘甜味。 -
80.《庚寅人日》 现代·陈寅恪
岭梅人日已无花,独对空枝感岁华。
黄鹞鲁连羞有国,白头摩诘尚馀家。
催归北客心终怯,久味南烹意可嗟。
闭户寻诗亦多事,不如闭眼送生涯。