-
181.《李肱所遗画松诗书两纸得四十韵》 唐·李商隐
万草已凉露,开图披古松。
青山遍沧海,此树生何峰。
孤根邈无倚,直立撑鸿濛。
端如君子身,挺若壮士胸。 -
182.《杨柳枝词五首》 唐·孙鲂
灵和风暖太昌春,舞线摇丝向昔人。
何似晓来江雨后,一行如画隔遥津。
彭泽初栽五树时,只应闲看一枝垂。
不知天意风流处,要与佳人学画眉。 -
183.《朝中措》 宋·王武子
画眉人去掩兰房。
金鸭懒薰香。
有恨只弹珠泪,无人与说哀肠。
玉颜云鬓,春花夜月,辜负韵光。
闲看枕屏风上,不如画底鸳鸯。 -
184.《观汪丞相所藏崔白画罗汉》 宋·折彦质
山堂漠漠开晓烟,何许大士当四筵。
坐忘默识形骸外,持钵植杖风露前。
老龙欲奋屡回首,於菟甚驯非畏鞭。
小儿已解辨人我,抱头怖走成痴颠。 -
185.《题赵仲穆彦徵画马》 明·钱用壬
吴兴画马名天下,文采风流美无价。
子孙两世皆绝奇,笔意经营亦相亚。
分明双马如双龙,玉花对立连钱鬃。
圉人缓辔不敢鞚,矫矫似欲鸣长风。 -
186.《南京行》 明·孙蕡
南京自古说豪雄,远胜秦中与洛中。
吴越千山高拱北,巴江一道远朝东。
秦淮水入丹阳郭,北固城连六代宫。
岌?石头如踞虎,逶迤钟岳似盘龙。 -
187.《望梅·画阑人寂》 宋·无名氏
画阑人寂,喜轻盈照水,犯寒先拆。
袅芳枝、云缕鲛绡,露浅浅涂黄,汉宫娇额。
翦玉裁冰,已占断、江南春色。
恨风前素艳,雪里暗香,偶成抛掷。 -
188.《题赵希远画宋杭京万松金阙图》 明·高启
长松掀髯若群龙,下绕宫阙云千重。
凤凰山头望前殿,翠涛正涌金芙蓉。
海门日出潮初上,白鹤飞来近仙掌。
百官候缀紫宸班,露滴朝衣气森爽。 -
189.《席间次水村主人韵》 宋·刘克庄
游人似蚁磨边旋,惊怪壶中有别天。
铁画谁如奎画妙,锦湖赛过鉴湖贤。
悬知星照严光濑,不管江通鲁望田。
昭代未应无狗监,诵公新作冕旒前。 -
190.《题画李白真》 宋·陈师道
君不见浣花老翁醉骑驴,熊儿捉辔骥子扶。
金华仙伯哦七字,好事不复千金模。
青莲居士亦其亚,斗酒百篇天所借。
英姿秀骨尚可似,逸气高怀那得画。 -
191.《观画文氏园小酌而归》 宋·李流谦
冲暑去何之,城南水竹园。
发箧得秘画,笔老不见痕。
作者非俗士,噞喁不能名。
王郎眼如月,指点见本根。 -
192.《送王林叔推官分韵得锦字》 宋·楼钥
王郎天下士,中和自生禀。
澹然初无营,见者辄敛衽。
幕中资婉画,处事极精审。
与人如恐伤,律己渊冰懔。 -
193.《跋周昉画锡宴图》 宋·张镃
汾阳賸建扶危功,清议那有鱼军容。
倖人恃宠自矜伐,似可唾去极力攻。
今也束带比肩立,绝口不问如盲聋。
水衡有钱谁敢费,设席授几为尔供。 -
194.《题布袋和尚丰干禅师寒山拾得画卷》 宋·方回
今有二异僧,一虎随之入城市,一曳布袋引群小儿,民间不鼎沸喧哄乎。
以人情观之,书本相传如此,既未亲见,不可信也。 -
195.《怀素上人草书歌》 唐·窦冀
狂僧挥翰狂且逸,独任天机摧格律。
龙虎惭因点画生,雷霆却避锋芒疾。
鱼笺绢素岂不贵,只嫌局促儿童戏。 -
196.《通泉县署屋壁后薛少保画鹤》 唐·杜甫
薛公十一鹤,皆写青田真。
画色久欲尽,苍然犹出尘。
低昂各有意,磊落如长人。
佳此志气远,岂惟粉墨新。 -
197.《通泉县署屋壁后薛少保画鹤》 唐·杜甫
薛公十一鹤,皆写青田真。
画色久欲尽,苍然犹出尘。
低昂各有意,磊落如长人。
佳此志气远,岂惟粉墨新。 -
198.《能画》 唐·杜甫
能画毛延寿,投壶郭舍人。
每蒙天一笑,复似物皆春。
政化平如水,皇恩断若神。
时时用抵戏,亦未杂风尘。 -
199.《能画》 唐·杜甫
能画毛延寿,投壶郭舍人。
每蒙天一笑,复似物皆春。
政化平如水,皇恩断若神。
时时用抵戏,亦未杂风尘。 -
200.《画鹤篇(省中作)》 唐·钱起
点素凝姿任画工,霜毛玉羽照帘栊。
借问飞鸣华表上,何如粉缋彩屏中。
文昌宫近芙蓉阙,兰室絪缊香且结。