-
1.《秋夕听罗山人弹三峡流泉》 唐·岑参
皤皤岷山老,抱琴鬓苍然。
衫袖拂玉徽,为弹三峡泉。
此曲弹未半,高堂如空山。
石林何飕飗,忽在窗户间。 -
2.《舟中听大人弹琴》 宋·苏轼
弹琴江浦夜漏水,敛衽窃听独激昂。
风松瀑布已清绝,更爱玉佩声琅珰。
自従郑卫乱雅乐,古器残缺世已忘。
千家寥落独琴在,有如老仙不死阅兴亡。 -
3.《听杜山人弹胡笳》 唐·戎昱
绿琴胡笳谁妙弹,山人杜陵名庭兰。
杜君少与山人友,山人没来今已久。
当时海内求知音,嘱付胡笳入君手。 -
4.《听杜山人弹胡笳》 唐·戎昱
绿琴胡笳谁妙弹,山人杜陵名庭兰。
杜君少与山人友,山人没来今已久。
当时海内求知音,嘱付胡笳入君手。 -
5.《听萧君姬人弹琴》 唐·卢仝
弹琴人似膝上琴,听琴人似匣中弦。
二物各一处,音韵何由传。
无风质气两相感,万般悲意方缠绵。 -
6.《秋夜听业上人弹琴》 唐·齐己
万物都寂寂,堪闻弹正声。
人心尽如此,天下自和平。
湘水泻秋碧,古风吹太清。
往年庐岳奏,今夕更分明。 -
7.《赠月上人弹琴》 宋·梅尧臣
人闲溪上横刳木,素琴寒倚一枝玉。
吴王城畔锁深房,月下空弹孤雁曲。 -
8.《张山人弹琴》 唐·常建
君去芳草绿,西峰弹玉琴。
岂惟丘中赏,兼得清烦襟。
朝从山口还,出岭闻清音。
了然云霞气,照见天地心。 -
9.《听乐山人弹易水》 唐·贾岛
朱丝弦底燕泉急,燕将云孙白日弹。
嬴氏归山陵已掘,声声犹带发冲冠。 -
10.《奉和裴使君清春夜南堂听陈山人弹白雪》 唐·皎然
春宵凝丽思,闲坐开南围。
郢客弹白雪,纷纶发金徽。
散从天上至,集向琼台飞。
弦上凝飒飒,虚中想霏霏。
通幽鬼神骇,合道精鉴稀。
变态风更入,含情月初归。
方知阮太守,一听识其微。