-
1.《人日寄杜二拾遗》 唐·高适
人日题诗寄草堂,遥怜故人思故乡。
柳条弄色不忍见,梅花满枝空断肠。
身在远藩无所预,心怀百忧复千虑。
今年人日空相忆,明年人日知何处。
一卧东山三十春,岂知书剑老风尘。
龙钟还忝二千石,愧尔东西南北人。 -
2.《人日思归》 隋代·薛道衡
入春才七日,离家已二年。
人归落雁后,思发在花前。 -
3.《庚寅人日雨夕大雷电激而成雹阳专而阴不胜寒》 宋·方逢振
顷田十万银裹封,东皇未肯开冶鎔。
山眩水晃人灭踪,痴猿冻鹤惊折松。
邻鸡失旦僧懒钟,昏晓不辨天地聋。
盐虎坐险终陷凶,狞狮见日空眼红。 -
4.《庚寅人日雨夕大雷电激而成雹阳专而阴不胜寒》 宋·方逢振
龙马交战相长雄,一胜一负互始终。
二气协击威力穷,凝冰迸出焦火中。
跳丸飞砲怒打空,一夜白尽千头峰。 -
5.《人日立春记苦雨无冰》 宋·方回
三十七日昼夜雨,中间一雪终无冰。
今日立春遇人日,问天肯晴天不应。
东南我记前庚子,徽城纸包馈杭米。
乞人抢夺人食人,旱极西湖乾见底。 -
6.《人日两篇》 唐·杜甫
元日到人日,未有不阴时。
冰雪莺难至,春寒花较迟。
云随白水落,风振紫山悲。
蓬鬓稀疏久,无劳比素丝。 -
7.《醉落魄(人日南山约应提刑懋之)》 宋·魏了翁
无边春色。
人情苦向南山觅。
村村箫鼓家家笛。
祈麦祈蚕,来趁元正七。
翁前子后孙扶掖。
商行贾坐农耕织。
须知此意无今昔。
会得为人,日日是人日。 -
8.《醉落魄(人日南山约应提刑懋之)》 宋·魏了翁
无边春色。
人情苦向南山觅。
村村箫鼓家家笛。
祈麦祈蚕,来趁元正七。
翁前子后孙扶掖。
商行贾坐农耕织。
须知此意无今昔。
会得为人,日日是人日。 -
9.《丙午人日立春,屈指癸卯孟夏晦得疾,恰千日》 宋·范成大
百年能有几春光,只合都将付醉乡。
衰病豁除千日外,尚余三万五千场。 -
10.《人日雪》 宋·朱翌
天公号令今年早,阿香动地连催晓。
今朝才及七日人,却见长空六花扰。
我独砖炉坐画灰,扶杖出门愁屐倒。
细挑生菜羹鼎香,落尽梅花妆额巧。