-
1.《侠客行·朝入主人门》 明·何景明
朝入主人门,暮入主人门,思杀主雠谢主恩。
主人张镫夜开宴,千金为寿百金饯。
秋堂露下月出高,起视厩中有骏马,匣中有宝刀。
拔刀跃马门前路,投主黄金去不顾。 -
2.《宿安上人门外裴如晦胥平叔来访》 宋·梅尧臣
胥悲喜我至,冒雨夜出城。
灯前相对语。
怪我面骨生。
为言憔悴志,因意多不平。
亦见子颔须,长黑已可惊。
知子有所立,毛发随世情。
子心且如旧,後辈苦前轻。 -
3.《雁门胡人歌》 唐·崔颢
高山代郡东接燕,雁门胡人家近边。
解放胡鹰逐塞鸟,能将代马猎秋田。
山头野火寒多烧,雨里孤峰湿作烟。
闻道辽西无斗战,时时醉向酒家眠。 -
4.《秋夜肃公房喜普门上人自阳羡山至》 唐·刘长卿
山栖久不见,林下偶同游。
早晚来香积,何人住沃洲。
寒禽惊后夜,古木带高秋。
却入千峰去,孤云不可留。 -
5.《寄普门上人》 唐·刘长卿
白云幽卧处,不向世人传。
闻在千峰里,心知独夜禅。
辛勤羞薄禄,依止爱闲田。
惆怅王孙草,青青又一年。 -
6.《云门寺访灵一上人》 唐·刘长卿
所思劳日夕,惆怅去西东。
禅客知何在,春山到处同。
独行残雪里,相见白云中。
请近东林寺,穷年事远公。 -
7.《寄灵一上人初还云门(一作皇甫曾诗)》 唐·刘长卿
寒霜白云里,法侣自相携。
竹径通城下,松风隔水西。
方同沃洲去,不作武陵迷。
仿佛知心处,高峰是会稽。 -
8.《赠普门上人》 唐·刘长卿
支公身欲老,长在沃洲多。
惠力堪传教,禅心久伏魔。
山云随坐夏,江草伴头陀。
借问回心后,贤愚去几何。 -
9.《人日登南阳驿门亭子,怀汉川诸友》 唐·孟浩然
朝来登陟处,不似艳阳时。
异县殊风物,羁怀多所思。
剪花惊岁早,看柳讶春迟。
未有南飞雁,裁书欲寄谁。 -
10.《人日登南阳驿门亭子,怀汉川诸友》 唐·孟浩然
朝来登陟处,不似艳阳时。
异县殊风物,羁怀多所思。
剪花惊岁早,看柳讶春迟。
未有南飞雁,裁书欲寄谁。 -
11.《题赠吴门邕上人》 唐·皇甫曾
春山唯一室,独坐草萋萋。
身寂心成道,花闲鸟自啼。
细泉松径里,返景竹林西。
晚与门人别,依依出虎溪。 -
12.《寄净虚上人初至云门(一作刘长聊诗)》 唐·皇甫曾
寒踪白云里,法侣自提携。
竹径通城下,松门隔水西。
方同沃洲去,不似武陵迷。
仿佛方知处,高峰是会稽。 -
13.《题赠吴门邕上人》 唐·皇甫曾
春山唯一室,独坐草萋萋。
身寂心成道,花闲鸟自啼。
细泉松径里,返景竹林西。
晚与门人别,依依出虎溪。 -
14.《寄净虚上人初至云门(一作刘长聊诗)》 唐·皇甫曾
寒踪白云里,法侣自提携。
竹径通城下,松门隔水西。
方同沃洲去,不似武陵迷。
仿佛方知处,高峰是会稽。 -
15.《宣政殿退朝晚出左掖(掖门在两旁如人之臂掖)》 唐·杜甫
天门日射黄金榜,春殿晴曛赤羽旗。
宫草微微承委佩,炉烟细细驻游丝。
云近蓬莱常好色,雪残鳷鹊亦多时。
侍臣缓步归青琐,退食从容出每迟。 -
16.《天门谷题孙逸人石壁》 唐·钱起
崖石乱流处,竹深斜照归。
主人卧磻石,心耳涤清晖。
春雷近作解,空谷半芳菲。
云栋彩虹宿,药圃蝴蝶飞。
恶嚣慕嘉遁,几夜瞻少微。
相见竟何说,忘情同息机。 -
17.《赴无锡寄别灵一净虚二上人云门所居(刘长卿、郎士元)》 唐·皇甫冉
高僧本姓竺,开士旧名林。
一入春山里,千峰不可寻。
新年芳草遍,终日白云深。
欲徇微官去,悬知讶此心。 -
18.《赠普门上人(一作题普门上人房,一作刘长卿诗)》 唐·皇甫冉
支公身欲老,长在沃州多。
慧力堪传教,禅功久伏魔。
山云随坐夏,江草伴头陀。
借问回心后,贤愚去几何。 -
19.《同李万晚望南岳寺怀普门上人》 唐·皇甫冉
释子身心无垢纷,独将衣钵去人群。
相思晚望松林寺,唯有钟声出白云。 -
20.《送普门上人(一作皇甫曾诗,题下有还阳羡三字)》 唐·皇甫冉
花宫难久别,道者忆千灯。
残雪入林路,深山归寺僧。
日光依嫩草,泉响滴春冰。
何用求方便,看心是一乘。