-
101.《泰州海陵县主簿许君墓志铭》 宋·王安石
君讳平,字秉之,姓许氏。
余尝谱其世家,所谓今泰州海陵县主簿者也。
君既与兄元相友爱称天下,而自少卓荦不羁,善辩说,与其兄俱以智略为当世大人所器。
宝元时,朝廷开方略之选,以招天下异能之士,而陕西大帅范文正公、郑文肃公争以君所为书以荐,于是得召试,为太庙斋郎,已而选泰州海陵县主簿。 -
102.《送天台陈庭学序》 明·宋濂
西南山水,惟川蜀最奇。
然去中州万里,陆有剑阁栈道之险,水有瞿塘、滟滪之虞。
跨马行,则篁竹间山高者,累旬日不见其巅际。
临上而俯视,绝壑万仞,杳莫测其所穷,肝胆为之悼栗。 -
103.《齐桓晋文之事》 先秦·孟子及弟子
齐宣王问曰:“齐桓、晋文之事,可得闻乎?”孟子对曰:“仲尼之徒,无道桓、文之事者,是以后世无传焉,臣未之闻也。
无以,则王乎?”曰:“德何如则可以王矣?”曰:“保民而王,莫之能御也。
”曰:“若寡人者,可以保民乎哉?”曰:“可。
”曰:“何由知吾可也?”曰:“臣闻之胡龁曰:‘王坐于堂上,有牵牛而过堂下者,王见之,曰:“牛何之?”对曰:“将以衅钟。 -
104.《稼说送张琥》 宋·苏轼
曷(盍)
尝观于富人之稼乎?其田美而多,其食足而有余。
其田美而多,则可以更休,而地力得全;其食足而有余,则种之常不后时,而敛之常及其熟。
故富人之稼常美,少秕而多实,久藏而不腐。
今吾十口之家,而共百亩之田。 -
105.《越州赵公救灾记》 宋·曾巩
熙宁八年夏,吴越大旱。
九月,资政殿大学士知越州赵公,前民之未饥,为书问属县灾所被者几乡,民能自食者有几,当廪于官者几人,沟防构筑可僦民使治之者几所,库钱仓粟可发者几何,富人可募出粟者几家,僧道士食之羡粟书于籍者其几具存,使各书以对,而谨其备。
州县史录民之孤老疾弱不能自食者二万一千九百余人以告。
故事,岁廪穷人,当给粟三千石而止。 -
106.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
107.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
108.《孔雀东南飞》 两汉·汉无名氏
序曰:汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母
所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦 -
109.《长歌行赠旺兄》 明·何景明
兄为吾祖之长孙,能将孝义持家门。
耕凿不随时俗改,衣冠颇有古风存。
我家东冈旧乡土,谷有田场桑有圃。
诸兄喧哗逐城市,兄也萧条守环堵。 -
110.《和许宰寓武邑赓杨丞靖安八咏》 宋·舒邦佐
君似春风自袭人,无情鸥鸟亦相亲。
莫惊仕路风波恶,便忆家园自在身。 -
111.《题清芬阁》 宋·沈长卿
元英以隐名,名德以仕显。
人言不同调,是说一何浅。
丈夫生世间,出处各有意。
仕以行其道,隐以求其志。 -
112.《清平乐 赠张居仁获贼有功赐三界巡检》 元·袁士元
鳌波万里。
群盗如蜂起。
擒却四凶天使喜。
特命一官入仕。
世家元在兜鍪。
少年胆气横秋。
自此将军一步,会看谈笑封侯。 -
113.《木阑花慢 蒲县东神山庙柱石刻五首时至正辛》 元·邢叔亨
监燕京马哈马拉尹镇阳,扬从道尹晋,霍邑邢叔亨,簿乡张时敏,仙尉襄陵陈德新,儒学论忻州王秉钧,共祀岱岳庙。
叔亨走笔书木兰花慢数篇,音韵铿锵,意象豪宕,刺军政之得失,滔滔缕缕,若大河之出昆仑,恒星之丽碧虚,水镜之析埃漠,令人心怀洒然,愈吮而味加,铭心而口口,可见口平蓄之有余也。
下缺一上蒲东东岳,山头陡起神宫。
有松柏参天,杏桃张锦,遍地春风。 -
114.《木阑花慢 蒲县东神山庙柱石刻五首时至正辛》 元·邢叔亨
监燕京马哈马拉尹镇阳,扬从道尹晋,霍邑邢叔亨,簿乡张时敏,仙尉襄陵陈德新,儒学论忻州王秉钧,共祀岱岳庙。
叔亨走笔书木兰花慢数篇,音韵铿锵,意象豪宕,刺军政之得失,滔滔缕缕,若大河之出昆仑,恒星之丽碧虚,水镜之析埃漠,令人心怀洒然,愈吮而味加,铭心而口口,可见口平蓄之有余也。
下缺一上蒲东东岳,山头陡起神宫。
有松柏参天,杏桃张锦,遍地春风。 -
115.《满江红 贺金子西生日十一月初十日 兹者》 元·陈栎
乾鹊鸣檐,殷勤振、玉人生旦。
端巧遇、迎长添线,的堪称赞。
律转一阳葭已动,复来七日梅初绽。
符义经、□数迓新祺,绵高算。 -
116.《木兰花慢 寿刘邢公》 元·蒲道源
八旬今又八,说尚齿,更谁尊。
况赐号司徒,跋封大国,荣及生存。
白麻制词新宠,算一家、四世被皇恩。
七十儿为内相,斑衣笑捧金尊。 -
117.《题渊明像》 宋·艾可翁
漉酒不孤头上巾,醉来万事等浮尘。
谁家三径无松竹,肯说昨非能几人。
仕晋何心更仕刘,知几闻早去来休。
多君不肯腰轻折,非为区区县睿邮。 -
118.《飞来山》 宋·安稹
升山游罢到贤沙,松桧阴中一境赊。
自愧簪缨趋仕路,翻怜泉石属僧家。
寻穷越国真仙迹,见尽闽封好物华。
幸接凭熊拥千骑,红旌归去照残霞。 -
119.《读史》 宋·陈宓
子房真男子,五世相韩国。
父死未及仕,不受暴秦辱。
家僮三百人,求客不顾族。
持说说项梁,立成宗社复。 -
120.《挽故和容州朝请陶公》 宋·丁师正
嚼得菜根断,诗寒骨更臞。
爱民心雪白,报国鬓霜估。
仕久衣长破,归来屋亦无。
全家寄僧舍,冰冻折吟须。