-
1.《题谢子高易义》 宋·李复
束风吹园未曾出,隐几潜心读大易。
低头不知客人门,但见开编时点笔。
天开地辟日月明,四时变化万物成。
伏义画卦混沌死,纷纷智巧凋元精。 -
2.《元日读易》 宋·陆游
伏义三十余万岁,传者太山一毫芒。
春秋虽自鲁麟绝,礼乐盖先秦火亡。
孟轲财能道封建,孔子已不言鸿荒。
於虖易学幸未泯,安得名山处处藏! -
3.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫独酌时。
一盏两盏至三盏,五题七题或十题。
只知人事是太古,不信我身非伏义。
为幸居多自乐,尧夫非是爱吟诗。 -
4.《太和汤吟》 宋·邵雍
二味相知就瓮头,一般收口效偏优。
同斟祗却因无事,独酌何尝为有愁。
才沃便从真宰辟,半醺仍约伏义游。
人间尽爱醉时好,未到醉时谁肯体。 -
5.《寄孙之翰》 宋·曾巩
孙侯腹载天下收,崔嵬岂啻重百车。
伏义以来可悉数,孰若自作何有余。
更能议论瓷倾倒,万里一泻昆仑渠。
认为胸中干太极,元气浩浩随卷舒。 -
6.《伏蒙十六叔寄示喜庆感怀三十韵因献之》 唐·权德舆
受氏自有殷,树功缅前秦。
圭田接土宇,侯籍相纷纶。
道义集天爵,菁华极人文。
握兰中台并,折桂东堂春。 -
7.《九华观宴饯崔十七叔判官赴义武幕兼呈书记萧校书》 唐·权德舆
炎光三伏昼,洞府宜幽步。
宿雨润芝田,鲜风摇桂树。
阴阴台殿敞,靡靡轩车驻。
晚酌临水清,晨装出关路。
偏荣本郡辟,倍感元臣遇。
记室有门人,因君达书素。 -
8.《复留侯从效问南汉刘岩改名龑字音义》 唐·詹敦仁
伏羲初画卦,苍氏乃制字。
点画有偏旁,阴阳贵协比。
古者不嫌名,周公始称讳。
始讳犹未酷,后习转多忌。 -
9.《鲁仲连义不帝秦》 先秦·佚名
秦围赵之邯郸。
魏安釐王使将军晋鄙救赵,畏秦,止于荡阴不进。
魏王使客将军辛垣衍间入邯郸,因平原君谓赵王曰:“秦所以急围赵者,前与齐闵王争强为帝,已而复归帝,以齐故;今齐闵王已益弱,方今唯秦雄天下,此非必贪邯郸,其意欲求为帝。
赵诚发使尊秦昭王为帝,秦必喜,罢兵去。 -
10.《义士赵良》 未知·佚名
赵良者,燕人也。
漂泊江湖,疾恶如仇。
一日,途经谢庄,闻有哭声,遂疾步入茅舍,见一少女蓬头垢面,哀甚。
义士询之,乃知为某村二恶少所凌辱也,痛不欲生。