-
1.《又赋》 宋·文天祥
一番潮信过,时暂脱熬煎。
心似辘轳转,身如徽纆缠。
夜听饥鼠啸,昼看伏雌眠。
急雨千山动,应知为解弦。 -
2.《次韵谢兄馈李》 宋·方岳
往事转头如堕甑,独枕书眠知隽永。
竹风风好直万金,不涉世间荣辱境。
东山之屐北山移,坐觉室迩长相思。
碧脆已冰烹伏雌,未害踏云来话诗。 -
3.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
4.《九章之九 悲回风》 先秦·屈原
悲回风之摇蕙兮,心冤结而内伤;
物有微而陨性兮,声有隐而先倡。
夫何彭咸之造思兮,暨志介而不忘;
万变其情岂可盖兮,孰虚伪之可长? -
5.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
6.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
7.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
8.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
9.《题译学张提举乃尊开封府尹张彦亨所藏郭熙盘》 宋·方回
车轣辘,牛觳觫。
积雪皑皑,飞雪蔌蔌。
前车上岭后车续,老牛服箱顾寒犊。
高雪弥山,低雪满谷。