-
281.《和梅公仪新繁县顯曜院》 宋·王益
梵宇萧条白日长,苦空谭尘接藤床。
云章酷爱休诗丽,莲柄慵思远社香。
石发雨梳鸡苑寂,风梭春织鹫山凉。
劫灰心火销平尽,又听钟声下讲堂。 -
282.《失调名》 宋·某两地
为爱金陵佳丽。
乃分符来此。
拥麾忽又向淮东,便咫尺、人千里。
画鼓一声催起。
邦内人齐跪。
江山有兴我重来,斟别酒、休辞泪。 -
283.《梁父吟》 宋·叶适
依大麓之遗址兮,储后土之神灵。
乐天地之休嘉兮,皇涓洁而荐诚。
集后土之雍容兮,刺百圣之礼文。
却大辂而御蒲秸兮,惟俭德之是崇。 -
284.《武夷筑精舍》 宋·陈韡
浮世何尝有定居,惬情便可著茅庐。
久知名利为韁锁,爱此溪山似画图。
种菊疎篱慕陶令,栽梅浅水学林逋。
只须此地延风月,休问君王乞鉴湖。 -
285.《十月》 宋·叶巽斋
维此十月,岁聿云暮。
惟月之良,是谓盈数。
阴极于坎,阳比于子。
阴阳消长,否泰攸寓。 -
286.《惜奴娇·再启诸公》 宋·巫山神女
再启诸公,百岁还如电急。
高名显位瞬息尔。
泛水轻沤,霎那间、难久立。
画烛当风里。 -
287.《嘉靖庚寅辽左有洪沟之败作悲洪沟》 唐·周祚
义州之兵宿雄武,老者缚牛壮扼虎。
生来苦战无复畏,骑马杀胡安足数。
五月边陲月正生,胡人杀人声彻城。
可怜郭家两兄弟,提刀逐胡天始明。 -
288.《渔家傲·浓绿园林光莫葆》 元·许有孚
浓绿园林光莫葆。
诗翁只爱窗前草。
骤雨才过蛙又闹。
亭馆好。
日长人在蓬莱岛。
风度新松声袅袅。
酒酣却笑瀛洲小。
柳外荷边休计较。
皆可棹。
采莲人和渔家傲。 -
289.《闲适二首》 元·王蒙
绿杨堪系五湖舟,袖拂东风上小楼。
晴树远浮青嶂出,春江晓带白云流。
古今我爱陶元亮,乡里人称马少游。
不负平生一杯酒,相逢花下醉时休。
¤ -
290.《八声甘州 近里有妄男子,为妻所后,遂忿而》 元·梁寅
独守无妄,既历十五年,夫竟旅困羞归,而妻能洁以自守,独理其家,因记年时波荡两鸳鸯,雌雄各分流。
恨郎情似水,妾心如石,此恨难休。
自古恩深沧海,富贵等云浮。
何忍轻离别,翻爱为仇。 -
291.《苏武慢·芳草纤纤》 元·凌云翰
芳草纤纤,游丝冉冉,可爱地晴江碧。
世事浮云,人生大梦,歧路漫悲南北。
漉酒春朝,步蟾秋夜,却忆旧时巾舄。
问故园、何日归欤,松菊已非畴昔。 -
292.《苏武慢·芳草纤纤》 元·凌云翰
芳草纤纤,游丝冉冉,可爱地晴江碧。
世事浮云,人生大梦,歧路漫悲南北。
漉酒春朝,步蟾秋夜,却忆旧时巾舄。
问故园、何日归欤,松菊已非畴昔。 -
293.《蓦山溪·七旬相近》 元·刘处玄
七旬相近,正好忘尘世。
世梦几时休,道德修、胜争薄利。
恩山爱海,火院镇烧身,闻身健,觅清凉,一任迷人毁。
闲看三教,造化明周易。 -
294.《蓦山溪·人间万事》 元·刘处玄
人间万事,识破真归笑。
恩爱与尘情,譬无常、般般是了。
浮沤幻体,生灭几时休,忘世梦,去贪争,达道真明晓。
微光觉照,应变通深妙。 -
295.《蓦山溪·王徐道友》 元·刘处玄
王徐道友,今日重相别。
甚日再相逢,到来岁、新秋重歇。
一年一到,百载几番来,且暂坐,意休忙,乌兔生还灭。
人间宠辱,辱似圆光缺。 -
296.《水龙吟 赋春雪》 元·王恽
空齐寂寞春寒,坐来庭竹风声悄。
天低云暖,冰花谁翦,须臾云扰好是东君,与时呈瑞,春迥枯槁。
快黄尘厌尽,千林膏沐,休更问,青山老。
我爱春来起早。 -
297.《木兰花慢 留题济南北城水门》 元·胡祗*
历雄都大邑,厌车马,市尘深。
爱历下风烟,江湖郭郭,城市山林。
人家水芝香里,看万屏千嶂变晴阴。
无问买山高价,休论寸土千金。 -
298.《台城路 寿戴剡源》 元·袁易
湖山青倚东风外,天呈图画岚壁。
窦瀑流云,溪源漱玉,人物冰壶同色。
清才赋笔。
卷千顷秋溟,素□飞入。 -
299.《苏幕遮·妙还元》 元·高道宽
妙还元,镇常在。
丹药白银,那个人不爱。
武士将来教君解。
琢就银壶,提向街头卖。
要三成,弃两坏。
最上功夫,巧造十分大。
圆满一旬遍饮快。
醉赴蟠桃,归去君休怪。 -
300.《绣停针 呜鹤余音卷六》 元·三于真人
道难说。
要□悟般般,尽皆明彻。
剔透玲珑,回光返照,不在拈花摘叶。
动生差别。