-
1.《依韵奉和司徒侍中八月十九日赏菊》 宋·强至
秋风生意众怜迟,一旦先开岂足悲。
无髻竞分浓蕊插,有襟聊对细香披。
闰催虽隔重阳月,节去犹胜十日时。
不比无名閒草木,早蒙造化只堪嗤。 -
2.《旅馆雪晴,又睹新月,众兴所感,因成杂言》 唐·权德舆
寥寥深夜雪初晴,楼上云开月渐明。
池中片影依稀见,帘外清光远近生。
皎皎晴空疑破镜,广庭积素偏相映。 -
3.《众人观俳优》 宋·黄庭坚
众人观俳优,诚有可笑时。
侏儒笑人後,所笑动未知。
非桀是尧舜,诸生同一词。
不能解其会,何笑侏儒为。 -
4.《画中众仙歌》 宋·白玉蟾
不与饮尽孙权酒,正欲画屏笔脱手。
一点凝墨状生蝇,剔之不飞心始惊。
献之兴来拈起笔,笔如解飞自钩掣。
戏染松烟作牸牛,脱似偃角眠沙丘。 -
5.《弟观为众奉里神于丹山僧舍有五绝因趁韵》 宋·陈著
人众由来口铄金,漫从时好答人心。
堪怜寒露冰壶玉,尘满冠巾汗满襟。 -
6.《相和歌辞·决绝词三首》 唐·元稹
乍可为天上牵牛织女星,不愿为庭前红槿枝。
七月七日一相见,故心终不移。
那能朝开暮飞去,一任东西南北吹。 -
7.《琴曲歌辞·履霜操》 唐·韩愈
父兮儿寒,母兮儿饥。
儿罪当笞,逐儿何为。
儿在中野,以宿以处。
四无人声,谁与儿语。
儿寒何衣,儿饥何食。
儿行于野,履霜以足。
母生众儿,有母怜之。
独无母怜,儿宁不悲。 -
8.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·薛能
华清高树出离宫,南陌柔条带暖风。
谁风轻阴是良夜,瀑泉声畔月明中。
洛桥晴影覆江船,羌笛秋声湿塞烟。
闲想习池公宴罢,水蒲风絮夕阳天。 -
9.《代女道士王灵妃赠道士李荣》 唐·骆宾王
玄都五府风尘绝,碧海三山波浪深。
桃实千年非易待,桑田一变已难寻。
别有仙居对三市,金阙银宫相向起。 -
10.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。