-
161.《豫章王集大成惠我,思古人,实获我心八诗,》 宋·杨万里
孤嗜难众悦,今听非昔弦。
美人西山秀,藏茹饮涧泉。
雪蓑韫明月,永棹剌野船。
宝祲耿不掩,球声匆复珊。 -
162.《木兰》 宋·宋祁
吴王宫里树,春晚紫房开。
秀比华夷重,香蒙菌桂猜。
无轻众芳喻,曾照女郎来。 -
163.《仲夏愆雨穉苗告悴辄按先帝诏书总龙请雨兼祷》 宋·宋祁
盛夏挟骄阳,于以构炎熯。
歊尘坌盖,烈御煽云汉。
稻颖茁然秀,涸流不胜灌。
田畯卹岁功,释耒共愁叹。 -
164.《东园》 宋·张耒
浮云蔽亭午,白日成萧森。
余凉入坐隅,萧洒散烦襟。
孟夏爱吾屋,秀木成佳阴。
众果颇已成,永日鸣山禽。
杖履时亦到,逍遥忘滞淫。
举头天雨霁,落日低遥岑。 -
165.《咏双槐》 宋·张耒
花开虽可怜,采色不坚久。
譬如玩冰雪,随执随去手。
可悦则生爱,爱灭恼随后。
美好称不祥,此语端易究。 -
166.《早稻》 宋·张耒
早稻如倒戈,十穗八九折。
晚稻不及秀,日炙根土烈。
踏车激湖水,车众湖欲竭。
得泉如沸汤,旱土湿未彻。 -
167.《晨起眺望》 宋·张耒
众木交阴园径荒,独寻细径上东冈。
山头秀插垂云处,江面平分浴日光。
沙际离离横水鸟,林端历历过风樯。
登临每到消忧处,不觉三年客异乡。 -
168.《喜晴有感呈晁郎》 宋·张耒
山城淫雨霁,窗户含余清。
老人午睡足,杖策遶荒庭。
长夏吾庐秀,清阴交众荣。
茫茫榛莽中,萱草扬其英。 -
169.《熏风二首》 宋·张耒
雨霁众山秀,孤云散奇姿。
念知朱明始,爱此午景迟。
居闲敢自逸,隐几玩文词。
萧萧林风来,乱我书与诗。
身僻幸无患,官闲讵辞卑。
逍遥漉酒翁,千载与为期。 -
170.《送彦孚主簿》 宋·黄庭坚
斯文当两都,江夏世无双。
叔度初不言,汉庭望风降。
中间眇人物,潜伏老崆谾。
本朝开典礼,棫朴作株桩。 -
171.《送刘道纯》 宋·黄庭坚
五松山下古铜官,邑居褊小水府宽。
民安薄鱼少嚚讼,簿领未减一丘盘。
胸中峥嵘书万卷,簸弄日月江湖间。
稠人广众自神主,按剑之眼白相看。 -
172.《王君贶宣徽垂示嵩山祈雪诗十章合为一篇以酬》 宋·司马光
今秋少雨冬不雪,麦寄浮埃根欲绝。
圣主焦心闵万民,负扆不怡常膳撤。
诏书朝下遍九州,岳渎百神俱祷求。
西都留守虔群命,促驾不敢须臾留。 -
173.《北轩老杏其大围春色向晚只开一花余悯其憔悴》 宋·司马光
春木争秀发,嗟君独不材。
须惭一花少,强逐众芳开。
顽艳人谁采,微香蝶不来。
直为无用物,空尔费栽培。 -
174.《赠杜默》 宋·欧阳修
南山有鸣凤,其音和且清。
鸣於有道国,出则天下平。
杜默东土秀,能吟凤凰声。
作诗几百篇,长歌仍短行。 -
175.《和圣俞唐书局後丛莽中得芸香一本之作用其韵》 宋·欧阳修
有芸黄其华,在彼众草中。
清香濯晓露,秀色摇春风。
幸依华堂阴,一顾曾不蒙。
大雅彼君子,偶来从学宫。 -
176.《洗儿歌》 宋·欧阳修
月晕五色如虹蜺,深山猛虎夜生儿。
虎儿可爱光陆离,开眼已有百步威。
诗翁虽老神骨秀,想见娇婴目与眉。
木星之精为紫气,照山生玉水生犀。 -
177.《金鸡五言十四韵》 宋·欧阳修
蛮荆鲜人秀,厥美为物怪。
禽鸟得之多,山鸡禀其粹。
众彩烂成文,真色不可绘。
仙衣霓纷披,女锦花綷縩。 -
178.《送河东提刑张太博》 宋·范仲淹
忆守姑苏日,见君已惊人。
翩翩幕中画,落落席上珍。
强记及敏力,一一精如神。
洎余领西帅,密与羌夏邻。 -
179.《陈质殿丞挽歌词》 宋·范仲淹
贤者逝如斯,皇天岂易知。
众人皆堕泪,君子欲安碑。
几世传清白,满乡称孝慈。
贤哉生令嗣,遗秀在兰芝。 -
180.《鼓笛慢/水龙吟》 宋·无名氏
雪霏冰结霜凝,是谁透得春工意。
南枝向暖,江边岭上,独先众卉。
闲态幽姿,绿窗红蒂,粉英金蕊。
念冰肤秀骨,人间要见,除非是、真仙子。