-
161.《冯氏书斋小松二首》 唐·王贞白
孤根生远岳,移植翠枝添。
自秉雪霜操,任他蜂蝶嫌。
微阴连迥竹,清韵入疏帘。
耸势即空碧,时人看莫厌。 -
162.《浣溪沙》 唐·张泌
钿毂香车过柳堤,桦烟分处马频嘶,为他沉醉不成泥¤
花满驿亭香露细,杜鹃声断玉蟾低,含情无语倚楼西。
马上凝情忆旧游,照花淹竹小溪流,钿筝罗幕玉搔头¤
早是出门长带月,可堪分袂又经秋,晚风斜日不胜愁。 -
163.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
164.《鵩鸟赋》 两汉·贾谊
谊为长沙王傅三年,有鵩飞入谊舍。
鵩似鸮,不祥鸟也。
谊即以谪居长沙,长沙卑湿,谊自伤悼,以为寿不得长,乃为赋以自广也。
其辞曰:单阏之岁兮,四月孟夏,庚子日斜兮,鵩集予舍。 -
165.《述行赋》 两汉·蔡邕
延熹二年秋,霖雨逾月。
是时梁翼新诛,而徐璜、左悺等五侯擅贵于其处。
又起显阳苑于城西,人徒冻饿,不得其命者甚众。
白马令李云以直言死,鸿胪陈君以救云抵罪。 -
166.《洛神赋》 魏晋·曹植
黄初三年,余朝京师,还济洛川。
古人有言,斯水之神,名曰宓妃。
感宋玉对楚王神女之事,遂作斯赋,其词曰:余从京域,言归东藩,背伊阙 ,越轘辕,经通谷,陵景山。
日既西倾,车殆马烦。 -
167.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
168.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
169.《舞鹤赋》 南北朝·鲍照
散幽经以验物,伟胎化之仙禽。
钟浮旷之藻质,抱清迥之明心。
指蓬壶而翻翰,望昆阆而扬音。
澘日域以回骛,穷天步而高寻。 -
170.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
171.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
172.《醉翁亭记》 宋·欧阳修
环滁皆山也。
其西南诸峰,林壑尤美,望之蔚然而深秀者,琅琊也。
山行六七里,渐闻水声潺潺而泻出于两峰之间者,酿泉也。
峰回路转,有亭翼然临于泉上者,醉翁亭也。 -
173.《摊声浣溪沙》 宋·毛滂
窗倚目。
适二柳当前,使君命伐之,霍然遂得众山之妙
日转堂阴一线添。
使君和气作春妍。
只有北山轻带雪,见丰年。
残月夜来收不尽,行云早起更留连。
急翦垂杨迎秀色,到窗前。 -
174.《太清舞》 宋·史浩
天门阙锁烟萝。
琼室瑶台瑞气多。
欲识仙凡光景异,欢谣须听太平歌。
花心念:伏以兽炉缥缈喷祥烟,玳席荧煌开邃幄。 -
175.《花舞》 宋·史浩
奇花命以佳名,因其有香,尊之为客。
欲知标格,请观一字之褒;爰藉品题,遂作群英之冠。
适当丽景,用集仙姿。
玉质轻盈,共庆一时之会;金尊潋滟,式均四坐之欢。 -
176.《满江红(春日)》 宋·王质
惨淡轻阴,都养就、朱朱白白。
最好是、梨花带雨,海棠映日。
暖雾烘成芳草色,娇风分与垂杨力。
听红边、翠杪啭清圆,曾相识。 -
177.《临江仙(即席和韩南涧韵)》 宋·辛弃疾
风雨催春寒食近,平原一片丹青。
溪边唤渡柳边行。
花飞蝴蝶乱,桑嫩野蚕生。
绿野先生闲袖手,却寻诗酒功名。
未知明日定阴晴。
今宵成独醉,却笑众人醒。 -
178.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
179.《梅花曲》 宋·刘几
结子非贪,有香不俗,宜当鼎鼐尝。
偶先红紫,度韶华、玉笛占年芳。
众花杂色满上林,未能教、腊雪埋藏。
却怕春风漏泄,一一尽无香。 -
180.《秋心三首》 清·龚自珍
其一
秋心如海复如潮,但有秋魂不可招。
漠漠郁金香在臂,亭亭古玉佩当腰。
气寒西北何人剑,声满东南几处箫。