-
161.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
162.《杂诗二首》 两汉·孔融
岩岩钟山首,赫赫炎天路。
高明曜云门,远景灼寒素。
昂昂累世士,结根在所固。
吕望老匹夫,苟为因世故。 -
163.《费凤别碑诗》 两汉·石勋
君讳凤。
字伯萧。
梁相之元子。
九江太守之长兄也。 -
164.《赠白马王彪·并序》 魏晋·曹植
黄初四年五月,白马王、任城王与余俱朝京师、会节气。
到洛阳,任城王薨。
至七月,与白马王还国。
后有司以二王归藩,道路宜异宿止,意毒恨之。 -
165.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
166.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
167.《满江红(次韵吊汶阳李诚之待制)》 宋·晁补之
华鬓春风,长歌罢、伤今感昨。
春正好、瑶墀已叹,侍臣冥寞。
牙帐尘昏余剑戟,翠帷月冷虚弦索。
记往岁、龙坂误曾登,今飘泊。 -
168.《蓦山溪》 宋·蔡伸
金风玉露,时节清秋候。
散发步闲亭,对荧荧、一天星斗。
悲歌慷慨,念远复伤时,心耿耿,发星星,倚仗空搔首。
区区恋豆。 -
169.《满江红(癸亥九日)》 宋·丘崈
平楚苍然,烟霭外、飞鸿冥灭。
身老矣、登临感慨,几时当彻。
痛饮从教吹帽落,悲歌莫系壶边缺。
自人生、任运复何为,伤情切。 -
170.《贺新郎·用前韵送杜叔高》 宋·辛弃疾
细把君诗说。
怅余音、钧天浩荡,洞庭胶葛。
千尺阴崖尘不到,惟有层冰积雪。
乍一见、寒生毛发。 -
171.《一萼红》 宋·姜夔
橘幽篁,一径深曲。
穿径而南,官梅数十株,如椒、如菽,或红破白露,枝影扶疏。
著屐苍苔细石间,野兴横生,亟命驾登定王台。
乱湘流、入麓山,湘云低昂,湘波容与。 -
172.《沁园春(寿)》 宋·黄机
六月云初,人争议公,公无阻伤。
记传飞急羽,舟还海道,弥漫白水,路入沙场。
万姓三军,倚公为命,法有逗遛公自当。
君还信,似崔嵬砥柱,屹立瞿塘。 -
173.《沁园春》 宋·陈著
旗盖运迁,衣冠事乖,岂非命来。
自黄粱枕觉,分明看破,翠蓬舟近,及早抽回。
谁料山深,也同鼎沸,步步危机忙里催。
愁无奈,过青山万叠,碧水千隈。 -
174.《沁园春》 宋·陈著
旗盖运迁,衣冠事乖,岂非命来。
自黄粱枕觉,分明看破,翠蓬舟近,及早抽回。
谁料山深,也同鼎沸,步步危机忙里催。
愁无奈,过青山万叠,碧水千隈。 -
175.《莺啼序(赵宜可以余讥其韵,苦心改为之,复和之)》 宋·刘辰翁
愁人更堪秋日,长似岁难度。
相携去、晼晚登高,高极正犯愁处。
常是恨、古人无计,看今人痴绝如许。
但东篱半醉,残灯自修菊谱。 -
176.《六州歌头(项羽朝)》 宋·刘潜
秦亡草昧,刘项起吞并。
驱龙虎。
鞭寰宇。
斩长鲸。 -
177.《贺新郎(赠建康郑玉脱籍)》 宋·刘仙伦
郑玉非娼女。
叹尘缘未了,飘零被春留住。
肠断胭脂坡下路。
成甚心情意绪。 -
178.《括意难忘》 宋·林正大
汹汹松风。
更浮云皓皓,轻度春空。
精神新发越,宾主少从容。
犀箸厌,涤昏E3C2。 -
179.《满江红(杨花)》 宋·陈策
倦绣人间,恨春去、浅颦轻掠。
章台路,雪粘飞燕,带芹穿幕。
委地身如游子倦,随风命似佳人薄。
欢此花、飞后更无花,情怀恶。 -
180.《清凉山赞佛寺(四首选一)》 清·吴伟业
西北有高山,云是文殊台。
台上明月池,千叶金莲开。
花花相映发,叶叶同根栽。
王母携双成,绿盖云中来。