-
81.《严田仇节妇纪》 明·林俊
晴时一转瞬,花开不常好。
委身事夫君,百岁期长保。
梅实犹未仁,孤坟已青草。
帘前语春燕,未与伤怀抱。
有生终有灭,值幸迟与早。
孤存亦夫存,念之忧心捣。
为植坟上松,松长妾应老。 -
82.《书怀投李篁台外博》 明·卢柟
昔余江海思,凌风恣天游。
回览凤凰台,薄行鹦鹉洲。
玩弄颍水月,吟啸箕山秋。
缅想古人风,飘然不可求。 -
83.《至左绵尽怀呈荣州二兄》 宋·魏了翁
岁行析木予去国,鹑尾之年才返室。
东西南北着此身,水陆二千三百日。
或云子非善谋身,幸生斯世同斯人。
胡为嘐嘐苦自好,轻辞富贵重绝贫。 -
84.《日长三十韵寄赵宾旸》 宋·方回
栗里渊明径,桤林子美堂。
乱离容不死,穷乏果何伤。
红粒炊{左禾右山}饭,青苔煮菜汤。
甲兵才偃息,城市转荒凉。 -
85.《登乐游原春望书怀》 唐·张九龄
城隅有乐游,表里见皇州。
策马既长远,云山亦悠悠。
万壑清光满,千门喜气浮。
花间直城路,草际曲江流。 -
86.《寒夜独坐游子多怀简知己》 唐·骆宾王
故乡眇千里,离忧积万端。
鹑服长悲碎,蜗庐未卜安。
富钩徒有想,贫铗为谁弹。
柳秋风叶脆,荷晓露文团。
晚金丛岸菊,馀佩下幽兰。
伐木伤心易,维桑归去难。
独有孤明月,时照客庭寒。 -
87.《端居感怀》 唐·韦应物
沈沈积素抱,婉婉属之子。
永日独无言,忽惊振衣起。
方如在帏室,复悟永终已。
稚子伤恩绝,盛时若流水。 -
88.《伤歙州陈二使君》 唐·李嘉祐
怜君辞满卧沧洲,一旦云亡万事休。
慈母断肠妻独泣,寒云惨色水空流。
江村故老长怀惠,山路孤猿亦共愁。
寂寞荒坟近渔浦,野松孤月即千秋。 -
89.《述怀一首(此已下自贼中窜归凤翔作)》 唐·杜甫
去年潼关破,妻子隔绝久。
今夏草木长,脱身得西走。
麻鞋见天子,衣袖露两肘。
朝廷愍生还,亲故伤老丑。 -
90.《伤春怀归》 唐·独孤及
谁谓乡可望,望在天地涯。
但有时命同,万里共岁华。
昨夜南山雨,殷雷坼萌芽。
源桃不余欺,先发秦人家。 -
91.《微之镇武昌中路见寄蓝桥怀旧之作凄然继和兼寄安平》 唐·刘禹锡
今日油幢引,他年黄纸追。
同为三楚客,独有九霄期。
宿草恨长在,伤禽飞尚迟。
武昌应已到,新柳映红旗。 -
92.《伤春感怀》 唐·刘威
花飞惜不得,年长更堪悲。
春尽有归日,老来无去时。
风前千片雪,镜里数茎丝。
肠断青山暮,独攀杨柳枝。 -
93.《秋日夜怀》 唐·刘沧
砧杵寥寥秋色长,绕枝寒鹊客情伤。
关山云尽九秋月,门柳叶凋三径霜。
近日每思归少室,故人遥忆隔潇湘。
如何节候变容发,明镜一看愁异常。 -
94.《寄贾驰先辈》 唐·曹邺
游子想万里,何必登高台。
闻君燕女吟,如自蓟北来。
长安高盖多,健马东西街。
尽说蒿簪古,将钱买金钗。 -
95.《吴郡怀古》 唐·韩偓
主暗臣忠枉就刑,遂教强国醉中倾。
人亡建业空城在,花落西江春水平。
万古壮夫犹抱恨,至今词客尽伤情。
徒劳铁锁长千尺,不觉楼船下晋兵。 -
96.《言怀》 唐·张蠙
十载声沈觉自非,贱身元合衣荷衣。
岂能得路陪先达,却拟还家望少微。
战马到秋长泪落,伤禽无夜不魂飞。
平生只学穿杨箭,更向何门是见机。 -
97.《景阳台怀古》 唐·徐铉
后主忘家不悔,江南异代长春。
今日景阳台上,闲人何用伤神。 -
98.《秋夕书怀呈戎州郎中》 唐·刘兼
素律初回枕簟凉,松风飘泊入华堂。
谭鸡寂默纱窗静,梦蝶萧条玉漏长。
归去水云多阻隔,别来情绪足悲伤。 -
99.《寄怀江西僧达禅翁》 唐·齐己
长忆旧山日,与君同聚沙。
未能精贝叶,便学咏杨花。
苦甚伤心骨,清还切齿牙。
何妨继馀习,前世是诗家。 -
100.《湘中寓居春日感怀》 唐·齐己
江禽野兽两堪伤,避射惊弹各自忙。
头角任多无獬豸,羽毛虽众让鸳鸯。
落苔红小樱桃熟,侵井青纤燕麦长。
吟把离骚忆前事,汨罗春浪撼残阳。