-
1.《二十六日作真率会伯康与君从七十八岁安之七》 宋·司马光
七人五百有余岁,同醉花前今古稀。
走马斗鸡非我事,伫衣丝发且相晖。 -
2.《警斋吴侍郎再和余送行及居厚弟诗各次韵》 宋·刘克庄
曾听仙韶宴玉津,岂知金弹忽危身。
谁为高树凤凰语,无奈雕笼鹦鹉嗔。
拙射元非落雕身,村眉难比扫蛾人。
新裁白伫衣如雪,一点休教染洛尘。 -
3.《辞召命呈子忱侍郎》 宋·曾几
嬾慢无端世所遗,独怜衰病少光辉。
惠然投我有华衮,何以报公无伫衣。
末学虚声惭取誉,旧章多识恐成非。
侍郎清銮悬明镜,莫道尘埃一点飞。 -
4.《和答黄时举贡士献黄草布》 宋·孙应时
九陌尘中一笑看,肯随风月倒遥山。
应知枕石先秋冷,何羡槃氷及夏颁。
古意伫衣仍缟带,襟期华发更苍颜。
多君志力犹强健,不道人生行路难。 -
5.《谏议以罢郡将归以六韵赐示,因伫酬献》 唐·皮日休
欲下持衡诏,先容解印归。
露浓春后泽,霜薄霁来威。
旧化堪治疾,馀恩可疗饥。
隔花攀去棹,穿柳挽行衣。
佐理能无取,酬知力甚微。
空将千感泪,异日拜黄扉。 -
6.《蝶恋花·伫倚危楼风细细》 宋·柳永
伫倚危楼风细细,望极春愁,黯黯生天际。
草色烟光残照里,无言谁会凭阑意。
(阑 通 栏)
拟把疏狂图一醉,对酒当歌,强乐还无味。
衣带渐宽终不悔,为伊消得人憔悴。 -
7.《水龙吟(溪中有浣衣石)》 宋·韩元吉
乱山深处逢春,断魂更入桃源路。
双双翠羽,溅溅流水,濛濛香雾。
花里莺啼,水边人去,落红无数。
恨刘郎鬓点,星星华发,空回首、伤春暮。 -
8.《蝶恋花·伫倚危楼风细细》 宋·柳永
伫倚危楼风细细,[2]
望极春愁,黯黯生天际。
[3] -
9.《伫月亭》 宋·司马光
灯火动渔矶,湖边过鸟稀。
孤蟾久未上,五马不成归。
长啸风生座,高吟露满衣。
闲情无日厌,岸帻对清辉 -
10.《寄衣曲》 宋·刘克庄
征夫去时着伫葛,征夫未回天雨雪。
夜呵刀尺制寒衣,儿小却倩人封题。
上有泪痕不教洗,征夫见时认针指。
殷勤着向边城里,莫遣寒风吹腠理。
江南江北一水间,古人万里戌玉关。 -
11.《闻有衣冠附伪命者》 宋·曹勋
义分元无守,跳粱遂不臣。
美新应有赋,思汉定何人。
晚景嗟逢此,孤忠尚欲伸。
君王在灵武,日伫靖风尘。 -
12.《执契静三边》 唐·李世民
执契静三边,持衡临万姓。
玉彩辉关烛,金华流日镜。
无为宇宙清,有美璇玑正。
皎佩星连景,飘衣云结庆。 -
13.《相和歌辞·从军行》 唐·杜頠
秋草马蹄轻,角弓持弦急。
去为龙城候,正值胡兵袭。
军气横大荒,战酣日将入。
长风金鼓动,白雾铁衣湿。 -
14.《杂曲歌辞·出门行二首》 唐·孟郊
长河悠悠去无极,百龄同此可叹息。
秋风白露沾人衣,壮心凋落夺颜色。
少年出门将诉谁,川无梁兮路无岐。 -
15.《送刘散员同赋陈思王诗游人久不归(一作贺朝或贺朝清)》 唐·刘孝孙
乡关渺天末,引领怅怀归。
羁旅久淫滞,物色屡芳菲。
稍觉私意尽,行看蓬鬓衰。
如何千里外,伫立沾裳衣。 -
16.《七夕赋咏成篇》 唐·何仲宣
日日思归勤理鬓,朝朝伫望懒调梭。
凌风宝扇遥临月,映水仙车远渡河。
历历珠星疑拖珮,冉冉云衣似曳罗。
通宵道意终无尽,向晓离愁已复多。 -
17.《布》 唐·李峤
御绩创羲黄,缁冠表素王。
瀑飞临碧海,火浣擅炎方。
孙被登三相,刘衣阐四方。
伫因舂斗粟,来晓棣华芳。 -
18.《布》 唐·李峤
御绩创羲黄,缁冠表素王。
瀑飞临碧海,火浣擅炎方。
孙被登三相,刘衣阐四方。
伫因舂斗粟,来晓棣华芳。 -
19.《奉和圣制幸望春宫送朔方大总管张仁亶》 唐·苏颋
北风吹早雁,日夕渡河飞。
气冷胶应折,霜明草正腓。
老臣帷幄算,元宰庙堂机。
饯饮回仙跸,临戎解御衣。
军装乘晓发,师律候春归。
方伫勋庸盛,天词降紫微。 -
20.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。