-
1.《思越人·紫府东风放夜时》 宋·贺铸
紫府东风放夜时。
步莲秾李伴人归。
五更钟动笙歌散,十里月明灯火稀。
香苒苒,梦依依。
天涯寒尽减春衣。
凤凰城阙知何处,寥落星河一雁飞。 -
2.《酹江月·驿中言别友人》 宋·邓剡
水天空阔,恨东风不惜世间英物。
蜀鸟吴花残照里,忍见荒城颓壁。
铜雀春情,金人秋泪,此恨凭谁雪。
堂堂剑气,斗牛空认奇杰。 -
3.《齐天乐(三荣人日游龙洞作)》 宋·陆游
客中随处闲消闷,来寻啸台龙岫。
路敛春泥,山开翠雾,行乐年年依旧。
天工妙手。
放轻绿萱牙,淡黄杨柳。 -
4.《念奴娇(老人用僧仲殊韵咏荷花横披,谨和)》 宋·洪咨夔
香山老矣,正商量不下,去留蛮素。
独立踌躇肠欲断,一段若耶溪女。
水底新妆,空中香袖,斜日疏风浦。
向人欲语,垂杨清荫多处。 -
5.《虞美人》 宋·向子諲
去年不到琼花底。
蝶梦空相倚。
今年特地趁花来。
却甚不教同醉、过花开。
花知此恨年年有。
也伴人春瘦。
一枝和泪寄春风。
应把旧愁新怨、入眉峰。 -
6.《故人陈秘书家有感》 宋·戴复古
晚春风雨后,花絮落无声。
绿泛新荷出,青铺细草生。
私蛙为谁噪,老犬伴人行。
旧日狂宾客,樽前笑不成。 -
7.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
性得渊源,穷通自然。
潭寒龙蜕骨,松老鹤成仙。
无心白云出岫,有应明月浮川。
相逢借伴人间世,游戏尘尘三昧缘。 -
8.《南歌子·寓意》 宋·苏轼
雨暗初疑夜,风回忽报晴。
淡云斜照著山明。
细草软沙溪路、马蹄轻。
卯酒醒还困,仙材梦不成。
蓝桥何处觅云英。
只有多情流水、伴人行。 -
9.《庆宫春·双桨莼波》 宋·姜夔
绍熙辛亥除夕。
余别石湖归吴兴,雪后夜过垂虹,尝赋诗云:“笠泽茫茫雁影微。
玉峰重叠护云衣;长桥寂寞春寒夜,只有诗人一舸归。
”后五年冬,复与俞商卿、张平甫、钴朴翁自封禺同载,诣梁溪。 -
10.《酹江月·驿中言别》 宋·邓剡
水天空阔,恨东风不惜世间英物。
蜀鸟吴花残照里,忍见荒城颓壁。
铜雀春情,金人秋泪,此恨凭谁雪?堂堂剑气,斗牛空认奇杰。
那信江海余生,南行万里,属扁舟齐发。 -
11.《庆宫春·双浆莼波》 宋·姜夔
双浆莼波,一蓑松雨,暮愁渐满空阔。
呼我盟鸥,翩翩欲下,背人还过木末。
那回归去,荡云雪,孤舟夜发。
伤心重见,依约眉山,黛痕低压。 -
12.《水调歌头·定王台》 宋·袁去华
雄跨洞庭野,楚望古湘州。
何王台殿,危基百尺自西刘。
尚想霓旌千骑,依约入云歌吹,屈指几经秋。
叹息繁华地,兴废两悠悠。 -
13.《酹江月 驿中言别》 宋·文天祥
水天空阔,恨东风不借、世间英物。
蜀鸟吴花残照里,忍见荒城颓壁。
铜雀春情,金人秋泪,此恨凭谁雪。
堂堂剑气,斗牛空认奇杰。 -
14.《渔家傲·诗句一春浑漫与》 宋·段克己
诗句一春浑漫与,纷纷红紫但尘土。
楼外垂杨千万缕,风落絮,栏干倚遍空无语。
毕竟春归何处所,树头树底无寻处。
唯有闲愁将不去,依旧住,伴人直到黄昏雨。 -
15.《克信弟坐上赋梅花二首》 宋·杨万里
月波成露露成霜,借与南枝作淡妆。
寒入玉衣灯下薄,春撩雪骨酒边香。
却於老树半枯处,匆走一梢如许长。
道是疏花不解语,伴人醒醉伴人狂。 -
16.《常山县》 宋·项安世
常山县东足可惜,山光半紫溪全碧。
柳屿阴中轧轧车,桑畴径里青青麦。
溪流终日伴人行,隔岸青山唤得譍。
石季伦家新步障,李将军画小园屏。
多情小艇招贤渡,载我溪南看山去。
黄昏我宿溪自行,只有青山伴人住。 -
17.《解蹀躞》 宋·陈允平
岸柳飘残黄叶,尚学纤腰舞。
谢他终日,亭前伴羁旅。
舞奈历历寒蝉,为谁唤老西风,伴人吟苦。
闷无绪。
记得芙蓉江上,萧娘旧相遇。
如今憔悴,黄花惯风雨。
把酒东望家山,醉来一枕闲窗,梦随秋去。 -
18.《阳台怨》 宋·仇远
月明如白日。
遮径花阴密密。
未见黄云衬袜来,空伴花阴立。
疑是碧瑶台,不放彩鸾飞出。 -
19.《和宋之问寒食题临江驿》 唐·胡皓
闻道山阴会,仍为火忌辰。
途中甘弃日,江上苦伤春。
流水翻催泪,寒灰更伴人。
丹心终不改,白发为谁新。 -
20.《瑞鹧鸪·榴花五月眼边明》 宋·赵彦端
榴花五月眼边明。
角簟流冰午梦清。
江上扁舟停画桨,云间一笑濯尘缨。
主人杯酒留连意,倦客关河去住情。
都付驿亭今日水,伴人东去到江城。