-
1.《山中玩物杂言十首》 宋·戴表元
野草散高林,雀鼠食之宜。
设非人所残,一颗不敢窥。
宁由网罻防,亦无伸物司。
食道固当尔,雀鼠犹有天。 -
2.《客有诵袁蒙斋得雨酬倡之什辄赓元韵志喜也呈》 宋·郑清之
豢龙作醢龙吞声,天公愦愦迷雨晴。
玉脂泣烹足媚妩,苦酒五色生光明。
龙虽伸物畏馋吻,携朋去作天田耕。
稚禾婉婉鱼薧立,高原庚庚龟兆横。 -
3.《山中玩物杂言十首》 宋·戴表元
鸟有反舌者,自古比才人。
时气一朝迁,此舌竟不伸。
众鸟莫不然,更鸣以存身。
如何能言土,聒聒无止辰。 -
4.《天庆观三色桧:{一木而具松、柏、桧三物}》 宋·张耒
聚处岁寒物,生为千岁身。
柯条虽自异,臭味本相亲。
商季诸公子,茅家贤弟昆。
分驱众彭恶,各共一清真。
竽籁风中合,鳞鳍雨后伸。
高枝如借便,轻举岂无人。 -
5.《中塘梅林天下之盛也聊伸鄙述启好游者》 宋·叶适
幽花表穷腊,病叟行村墟。
所欣一蕊吐,安得百万株。
上下三塘间,萦带十里余。
荒茨各尊贵,野径争扶疎。 -
6.《饯赵物斛三首》 宋·吴潜
精义无穷在邺签,更须於易倍深拈。
阳奇阴偶机难测,往屈来伸理可占。
有谓宣尼夫乃佞,或云仲子乌能廉。
圣贤言行多参考,美疢犹应用石砭。 -
7.《春夜感物书怀》 宋·曾丰
阁阁蛙鸣夜,嘈嘈鸟语春。
物情犹任理,世事岂由人。
时自有迟速,道初无屈伸。
圣贤得贫力,吾恨不全贫。 -
8.《至桃林塞作》 唐·崔湜
去国未千里,离家已再旬。
丹心恒恋阙,白首更辞亲。
怀璧常贻训,捐金讵得邻。
抱冤非忤物,罹谤岂由人。 -
9.《酬刘侍郎使君(刘太真)》 唐·韦应物
琼树凌霜雪,葱茜如芳春。
英贤虽出守,本自玉阶人。
宿昔陪郎署,出入仰清尘。
孰云俱列郡,比德岂为邻。 -
10.《酬刘侍郎使君(刘太真)》 唐·韦应物
琼树凌霜雪,葱茜如芳春。
英贤虽出守,本自玉阶人。
宿昔陪郎署,出入仰清尘。
孰云俱列郡,比德岂为邻。 -
11.《别蔡十四著作》 唐·杜甫
贾生恸哭后,寥落无其人。
安知蔡夫子,高义迈等伦。
献书谒皇帝,志已清风尘。
流涕洒丹极,万乘为酸辛。 -
12.《别蔡十四著作》 唐·杜甫
贾生恸哭后,寥落无其人。
安知蔡夫子,高义迈等伦。
献书谒皇帝,志已清风尘。
流涕洒丹极,万乘为酸辛。 -
13.《寄张十二山人彪三十韵》 唐·杜甫
独卧嵩阳客,三违颍水春。
艰难随老母,惨澹向时人。
谢氏寻山屐,陶公漉酒巾。
群凶弥宇宙,此物在风尘。 -
14.《赠王二十四侍御契四十韵(王契,字佐卿,京兆人)》 唐·杜甫
往往虽相见,飘飘愧此身。
不关轻绂冕,俱是避风尘。
一别星桥夜,三移斗柄春。
败亡非赤壁,奔走为黄巾。 -
15.《出青门往南山下别业》 唐·薛据
旧居在南山,夙驾自城阙。
榛莽相蔽亏,去尔渐超忽。
散漫馀雪晴,苍茫季冬月。
寒风吹长林,白日原上没。 -
16.《迎春东郊》 唐·王绰
玉管潜移律,东郊始报春。
銮舆应宝运,天仗出佳辰。
睿泽光时辈,恩辉及物新。
虬螭动旌旆,烟景入城闉。
御柳初含色,龙池渐启津。
谁怜在阴者,得与蛰虫伸。 -
17.《游南亭夜还叙志七十韵》 唐·柳宗元
夙抱丘壑尚,率性恣游遨。
中为吏役牵,十祀空悁劳。
外曲徇尘辙,私心寄英髦。
进乏廓庙器,退非乡曲豪。 -
18.《韩十八侍御见示岳阳楼别窦司直诗…自述故足成六十二韵》 唐·刘禹锡
楚望何苍然,曾澜七百里。
孤城寄远目,一写无穷已。
荡漾浮天盖,四环宣地理。
积涨在三秋,混成非一水。 -
19.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
20.《吊元鲁山》 唐·孟郊
搏鸷有馀饱,鲁山长饥空。
豪人饫鲜肥,鲁山饭蒿蓬。
食名皆霸官,食力乃尧农。
君子耻新态,鲁山与古终。