-
1.《早春微雨》 唐·李山甫
怪来莺蝶似凝愁,不觉看花暂湿头。
疏影未藏千里树,远阴微翳万家楼。
青罗舞袖纷纷转,红脸啼珠旋旋收。
岁旱且须教济物,为霖何事爱风流。 -
2.《卜算子》 宋·陈师道
摇风影似凝,带雪香如抱。
开尽南枝到北枝,不道春将老。
飘飖姑射仙,谁识冰肌好。
会有青绫梦觉人,可爱池塘草。 -
3.《十月桃(二首,同富季申赋梅花)》 宋·李弥逊
浮云无定,任春风万点,吹上寒枝。
砌外珑璁,暗香夜透帘帏。
闲情最宜酒伴,胜黄昏、冷月清溪。
风流谢傅,梦到华胥,长是相随。 -
4.《柳梢青》 宋·卢炳
兰蕙心情,海棠韵度,杨柳腰肢。
步稳金莲。
手纤春笋,肤似凝脂。
歌声舞态都宜。
拚著个、坚心共伊。
无奈相思,带围宽尽,说与教知。 -
5.《柳梢青》 宋·卢炳
兰蕙心情,海棠韵度,杨柳腰肢。
步稳金莲。
手纤春笋,肤似凝脂。
歌声舞态都宜。
拚著个、坚心共伊。
无奈相思,带围宽尽,说与教知。 -
6.《沁园春(十和·林卿得女)》 宋·刘克庄
莫信人言,虺不如熊,瓦不如璋。
为孟坚补史,班昭才学,中郎传业,蔡琰词章。
尽洗铅华,亦无璎珞,犹带_檀国里香。
笑贫女,尚寒机轧轧,催嫁衣忙。 -
7.《解连环(姑苏怀古)》 宋·奚岊
霁鬟新掠。
正风回浪影,时摇城脚。
叹天涯、春草无伦,似凝伫当时,柳颦花弱。
步锦珠沈,谩一眸、千年如昨。 -
8.《凿流塘二首》 宋·詹初
旧为沙泥场,今为流水域。
混混固有源,开导吾为德。
似凝与物欲,已有犹当克。
已去心源澄,活泼自无塞。
万彙当其前,水鉴真明极。
徘徊此塘滨,永为立心则。 -
9.《木芙蓉》 宋·宋祁
寒圃萧萧雨气收,敛房障叶似凝愁。
情知边地霜风恶,不肯将花剩占秋。 -
10.《十月桃》 宋·无名氏
东篱菊尽,遍园林败叶,满地寒荄。
露井平明,破香笼粉初开。
佳人共喜芳意,呵手剪、密插鸾钗。
无言有艳,不避繁霜,变作春媒。 -
11.《惜寒梅·看尽千花》 宋·无名氏
看尽千花,爱寒梅暗与、雪期霜约。
雅态香肌,迥有天然淡泊。
五侯园囿姿游乐。
凭阑处、重开绣幕。 -
12.《偶咏玉簪花》 宋·杜范
叶带春姿如泼澱,花多秋色似凝酥。
怳疑鹭立清波上,只欠渔舟凑画图。 -
13.《凝碧池侍宴看竞渡应制》 唐·李怀远
上苑清銮路,高居重豫游。
前对芙蓉沼,傍临杜若洲。
地如玄扈望,波似洞庭秋。
列筵飞翠斝,分曹戏鹢舟。
湍高棹影没,岸近榜歌遒。
舞曲依鸾殿,箫声下凤楼。
忽闻天上乐,疑逐海查流。 -
14.《玉楼春·去时梅萼初凝粉》 宋·欧阳修
去时梅萼初凝粉。
不觉小桃风力损。
梨花最晚又凋零,何事归期无定准。
阑干倚遍重来凭。
泪粉偷将红袖印。
蜘蛛喜鹊误人多,似此无凭安足信。 -
15.《要销凝》 宋·贺铸
雕梁寻巢旧燕侣。
似向人欲语。
试问来时,逢郎郎健否。
春风深闭绣户。
尽便旋、一庭花絮。
要自销凝,吟郎长短句。 -
16.《荔支香近(乐府有荔支香调,似因物命题而亡其词,辄为补赋)》 宋·赵以夫
翡翠丛中,万点星球小。
怪得鼻观香清,凉馆薰风透。
冰盘快剥轻红,滑凝水晶皱。
风姿,姑射仙人正年少。 -
17.《绛都春(燕亡久矣,京□适见似人,怅怨有感)》 宋·吴文英
南楼坠燕。
又灯晕夜凉,疏帘空卷。
叶吹暮喧,花露震晞秋光短。
当时明月娉婷伴。 -
18.《木兰花慢(饯韩似斋赴江东鹾幕)》 宋·吴文英
润寒梅细雨,卷灯火、暗尘香。
正万里胥涛,流花涨腻,春共东江。
云樯。
未传燕语,过罘D66D、垂柳舞鹅黄。 -
19.《经略焕章先生宠赐千叶梅佳制似笑疏花太孤瘦》 宋·刘褒
乾叶惊飞蹀躞轻,疎枝绰妁斗酥凝。
正怜驿使来冲雪,却费诗翁巧斲冰。
天女手高饶剪刻,玉环肌满见棱层。
何人醉作罗浮梦,花杪横参撼未应。 -
20.《踏莎行 绣床凝思 复古诗集五》 元·王国器
翠藻文鸳,交枝连理。
金针停处浑如醉。
杨花一点是春心,鹃声啼到人千里。
唤醒离魂,犹疑梦里。
此情恰似东流水。
云窗雾阁没人知,绡痕