-
81.《奉答子华学士安抚江南见寄之作》 宋·欧阳修
百姓病已久,一言难遽陈。
良医将治之,必究病所因。
天下久无事,人情贵因循。
优游以为高,宽纵以为仁。 -
82.《自昔》 宋·刘克庄
自昔英豪忌苟同,此身易尽学难穷。
习为联绝真唐体,讲到玄虚有晋风。
蚁子尽云参妙喜,乞儿自许识荆公。
安知斯世无颜闽,到死浮沉里巷中。 -
83.《和黎德升赠别》 宋·洪咨夔
朱弦无繁声,大羹有至味。
人惟不苟同,终亦不苟异。
咸戒咸其腓,贲取贲其趾。
出处进退间,当思古人齿, -
84.《依韵和王安之少卿秋约吟》 宋·邵雍
升沉恶足论,事体到头均。
一片蓬蒿地,千年云水身。
收成时正好,寒暖气初匀。
自此过从乐,诸公莫厌频。 -
85.《病起吟》 宋·邵雍
病作因循一月前,岂期为苦稍淹延。
朝昏饮食是难进,躯体虚羸不可言。
既劝佳宾持酒盏,更将大笔写诗篇。
始知心者气之帅,心快沉痾自释然。 -
86.《中和吟》 宋·邵雍
性亦故无他,须是识中和。
心上语言少,人间事体多。
如霖回外旱,似药起沉痾。
一物尚不了,其如万物何。 -
87.《赠苗端公二首》 唐·薛能
繁总近何如,君才必有余。
身欢步兵酒,吏写鲁连书。
坐默闻鼙吹,庭班见雪初。
沉碑若果去,一为访邻居。 -
88.《和象之雨中见寄》 宋·韩维
沉阴子所叹,幽事我为乐。
雨沼散圆荷,风蛙乱灵药。
清凉体自正,虚静道所托。
谁识此中心,一樽成独酌。 -
89.《秋雨南堂即事》 宋·韩维
南堂秋雨清,竹树变愁静。
微寒病体苏,燕坐尘事屏。
高林飒已落,鸣雁去方永。
何以消沉忧,予以在箕颍。 -
90.《和楼志国范君武读胡尉临安所获颜鲁公书断碑》 宋·强至
书名唐世凡几人,鲁公运笔独有神。
当年一字百金直,异代傥获宜尔珍。
公尝道直不容内,江湖出走刺史轮。
东南挥翰落几郡,在处巨迹刊坚珉。 -
91.《寄江仲嘉》 宋·吴则礼
忆昨南宫战,骞腾实妙年。
操戈万人废,受铠百城连。
器敌南溟大,姿逾白璧坚。
一官聊负弩,四部合磨铅。 -
92.《再用前韵》 宋·张栻
元化首万类,圣学极几深。
有如亚圣贤,尚谨殆与淫。
浅见仅一斑,欢喜不自禁。
岂知天地全,於穆千圣心。 -
93.《寿范漕》 宋·吴泳
福星一点夜堂深,藻泮花泉共照临。
歌咏春风曾点瑟,体当生意宓君琴。
乔松已作参天色,寸草犹持报主心。
但翼斯文扶寿脉,年年一穗爇犀沉。 -
94.《乾道圣德颂》 宋·曹勋
维圣有作,绍隆兴运。
天经地义,宗尧越舜。
风俗惇厚,日星清润。
冰天桂海,咸祗成训。 -
95.《长夜吟》 宋·曹勋
舜枯槁,尧瘠癯,益稷播艺耕锄,神禹勤瘁劳体肤。
子孙放废等庸奴,一身辛苦逾匹夫。
孔子称大圣,颜子称大儒。 -
96.《失题》 宋·李流谦
学者一大事,最重出与处。
用行舍之藏,孔颜独相许。
参赐地位高,窥牖不得睹。
而况未见圣,一曲株守兔。 -
97.《虱叹》 宋·李流谦
得生固么陋,宅体仍秽卑。
巢穴我襟裾,食饮吾肤肌。
毒比蚤蚊炽,类兼蚋蚁微。
阴幽巧相传,不知来何时。 -
98.《寄衡州舅氏》 宋·赵蕃
西山有乔松,蒙附百亩阴。
蓬蒿宅其下,旅生亦駸駸。
永怀豫章公,斯文金玉音。
徐洪盖自出,源流高以深。 -
99.《七禽咏·提葫荐沽美酒》 宋·刘学箕
提葫荐,沽美酒,酒美欲沽何处有。
官醪道远不可得,村酿浓酸难入口。
况当春暮暝暖初,沉浸浓郁醺体肤,客中醉倒无人扶。 -
100.《喜雨上西清崔先生》 宋·程公许
东皇司发生,何以忽惮怒。
旱乾遍两川,阴阳错常度。
侍晨秉清德,方岳烦卧护。
隐忧切四体,晓夕煎百虑。