-
1.《树叶》 宋·仇远
不知何树叶,红润极鲜明。
一片风吹落,几番霜染成。
止啼诚诳语,题字亦閒情。
把玩真堪惜,攜归予绣枰。 -
2.《子规》 唐·顾况
杜宇冤亡积有时,年年啼血动人悲。
若教恨魄皆能化,何树何山著子规。 -
3.《次韵会真堂呈景高士》 宋·方回
夜卧月一枕,晨漱泉一盏。
期人世未识,庐阜乃具眼。
片影下岷峨,辟谷谢堂产。
何树不可巢,老鹤以意柬。 -
4.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·李端
东城攀柳叶,柳叶低著草。
少壮莫轻年,轻年有人老。
柳发遍川岗,登高堪断肠。
雨烟轻漠漠,何树近君乡。 -
5.《诏许昌崔明府拜补阙》 唐·钱起
儒者久营道,诏书方问贤。
至精一耀世,高步谁同年。
何树可栖凤,高梧枝拂天。
脱身凫舄里,载笔虎闱前。 -
6.《长安客舍,赠李行父明府》 唐·钱起
藏器待时少,知人自古难。
遂令丹穴凤,晚食金琅玕.
谁谓兵戈际,鸣琴方一弹。
理烦善用简,济猛能兼宽。 -
7.《折杨柳(一作折杨柳送别)》 唐·李端
东城攀柳叶,柳叶低着草。
少壮莫轻年,轻年有衰老。
柳发遍川冈,登高堪断肠。
雨烟轻漠漠,何树近君乡。 -
8.《过春秋峡》 唐·刘言史
峭壁苍苍苔色新,无风晴景自胜春。
不知何树幽崖里,腊月开花似北人。 -
9.《一叶落》 唐·薛能
轻叶独悠悠,天高片影流。
随风来此地,何树落先秋。
变色黄应近,辞林绿尚稠。
无双浮水面,孤绝落关头。
乍减诚难觉,将凋势未休。
客心空自比,谁肯问新愁。 -
10.《亲仁里双鹭》 唐·许棠
双去双来日已频,只应知我是江人。
对欹雪顶思寻水,更振霜翎恐染尘。
三楚几时初失侣,五陵何树又栖身。
天然不与凡禽类,傍砌听吟性自驯。 -
11.《与李司直令从荻塘联句》 唐·皎然
画舸悠悠荻塘路,真僧与我相随去。
——李令从
寒花似菊不知名,霜叶如枫是何树。
——李令从 -
12.《壶中天(赋秀野园清晖堂·别本作为陆义斋赋清晖山堂)》 宋·张炎
穿幽透密,傍园林宴乐,清时钟鼓。
帘隔波纹分昼影,融得一壶春聚。
篆径通花,花多迷径,难省来时路。
缓寻深静,野云松下无数。 -
13.《渭上秋夕闲望》 宋·魏野
秋夕满秦川,登临渭水边。
残阳初过雨,何树不鸣蝉。
极浦涵新月,孤帆没远烟。
渔人空老尽,谁似太公贤。 -
14.《桃蹊梅坞》 宋·王迈
疏疏密自成行,共趁春妍斗晓妆。
移得武陵溪上种,传来大庾岭头香。
玄都道士风流别,东阁诗人兴味长。
唤取园丁勤物色,合将何树比甘棠。 -
15.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·芳树》 唐·沈佺期
何地早芳菲,宛在长门殿。
夭桃色若绶,秾李光如练。
啼鸟弄花疏,游蜂饮香遍。
叹息春风起,飘零君不见。 -
16.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·芳树》 唐·罗隐
细蕊慢逐风,暖香闲破鼻。
青帝固有心,时时动人意。
去年高枝犹压地,今年低枝已憔悴。
吾所以见造化之权,变通之理。 -
17.《相和歌辞·玉树后庭花》 唐·张祜
轻车何草草,独唱后庭花。
玉座谁为主,徒悲张丽华。 -
18.《望宅中树有所思》 唐·卢照邻
我家有庭树,秋叶正离离。
上舞双栖鸟,中秀合欢枝。
劳思复劳望,相见不相知。
何当共攀折,歌笑此堂垂。 -
19.《郡舍南有园畦杂树聊以永日》 唐·张九龄
为郡久无补,越乡空复深。
苟能秉素节,安用叨华簪。
却步园畦里,追吾野逸心。
形骸拘俗吏,光景赖闲林。 -
20.《芳树(一作沈佺期诗)》 唐·宋之问
何地早芳菲,宛在长门殿。
夭桃色若绶,秾李光如练。
啼鸟弄花疏,游蜂饮香遍。
叹息春风起,飘零君不见。