-
181.《莺啼序·重过金陵》 宋·汪元量
金陵故都最好,有朱楼迢递。
嗟倦客、又此凭高,槛外已少佳致。
更落尽梨花,飞尽杨花,春也成憔悴。
问青山、三国英雄,六朝奇伟。 -
182.《琐窗寒》 宋·张炎
绝响矣。
余悼之玉笥山,所谓长歌之哀,过于痛哭。
断碧分山,空帘剩月,故人天外。
香留酒殢。 -
183.《沁园春》 宋·刘将孙
书避乱所见女子,末有埋冤姐姐,衔恨婆婆语,极俚。
后有螺川杨氏和二首,又自序生杨嫁罗,丙子暮春,自涪翁亭下舟行,追骑迫,间逃入山,卒不免于驱掠。
行三日,经此桥,睹无闻二词,以为特未见其苦,乃和于壁。
复云,观者毋谓弄笔墨非好人家儿女,此词虽俚,谅当近情,而首及权奸误国。 -
184.《虞神歌(一曲)》 宋·范祖禹
驾玉龙。
设初虞祭终。
前旌举,天回洛水,路转崧峰。
瞻寥廓,烟霏冲融。 -
185.《虞神歌(一曲)》 宋·范祖禹
驾玉龙。
设初虞祭终。
前旌举,天回洛水,路转崧峰。
瞻寥廓,烟霏冲融。 -
186.《括摸鱼儿》 宋·林正大
醉之乡、其去中国,不知其几千里。
其土平旷无涯际。
其气和平一揆。
无寒暑,无聚落居城,无怒而无喜。 -
187.《括水调歌》 宋·林正大
庐山几千仞,屹立并长江。
杨澜左里,洪涛巨浪日春撞。
风止雪消冰净,相与泊舟登岸,攀磴望空谾。
岩壑响松桧,巨石激流淙。 -
188.《沁园春》 宋·陈坦之
睡起闻莺,卷帘微雨,黄昏递愁。
正青翰音断,离怀几折,碧云暮合,千里双眸。
思发花前,人归雁後,误记归帆天际舟。
浑无据,但余香绕梦,频到西楼。 -
189.《贺新郎(端午和前韵)》 宋·勿翁
庭外潇潇雨。
对空山、再度端阳,悄无情绪。
旧日文君今瘦损,寻旧曲、不成腔谱。
更不周郎回顾。 -
190.《霜天晓角(祭双庙乐章)》 宋·杨均
初献
丹楹转月。
金绣纷幢钺。
勋在有唐宗社,人千载、仰英烈。 -
191.《颐和园词》 清·王国维
汉家七叶钟阳九,澒洞风埃昏九有。
南国潢池正弄兵,北沽门户仍飞牡。
仓皇万乘向金微,一去宫车不复归。
提挈嗣皇绥旧服,万几从此出宫闱。 -
192.《南乡子·己巳三月自郡城归乡过区菶吾西园话旧》 清·陈洵
不用问田园,十载归来故旧欢。
一笑从知春有意,篱边,三两余花向我妍。
哀乐信无端,但觉吾心此处安。
谁分去来乡国事,凄然,曾是承平两少年。 -
193.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。 -
194.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
195.《己酉岁九月九日》 魏晋·陶渊明
靡靡秋已夕,凄凄风露交。
蔓草不复荣,园木空自凋。
清气澄余滓,杳然天界高。
哀蝉无留响,丛雁鸣云霄。 -
196.《吕相绝秦》 先秦·左丘明
夏四月戊午,晋侯使吕相绝秦,曰:“昔逮我献公及穆公相好,戮力同心,申之以盟誓,重之以昏姻。
天祸晋国,文公如齐,惠公如秦。
无禄,献公即世。
穆公不忘旧德,俾我惠公用能奉祀于晋。 -
197.《屈原列传》 两汉·司马迁
屈原者,名平,楚之同姓也。
为楚怀王左徒。
博闻强志,明于治乱,娴于辞令。
入则与王图议国事,以出号令;出则接遇宾客,应对诸侯。 -
198.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
199.《狱中上梁王书》 两汉·邹阳
臣闻忠无不报,信不见疑,臣常以为然,徒虚语耳。
昔荆轲慕燕丹之义,白虹贯日,太子畏之;卫先生为秦画长平之事,太白食昴,昭王疑之。
夫精变天地而信不谕两主,岂不哀哉!今臣尽忠竭诚,毕议愿知,左右不明,卒从吏讯,为世所疑。
是使荆轲、卫先生复起,而燕、秦不寤也。 -
200.《报孙会宗书》 两汉·杨恽
恽材朽行秽,文质无所底,幸赖先人余业,得备宿卫。
遭遇时变,以获爵位。
终非其任,卒与祸会。
足下哀其愚,蒙赐书教督以所不及,殷勤甚厚。