-
221.《论积贮疏》 两汉·贾谊
管子曰:“仓廪实而知礼节。
”民不足而可治者,自古及今,未之尝闻。
古之人曰:“一夫不耕,或受之饥;一女不织,或受之寒。
” 生之有时,而用之亡度,则物力必屈。 -
222.《自祭文》 魏晋·陶渊明
岁惟丁卯,律中无射。
天寒夜长,风气萧索,鸿雁于征,草木黄落。
陶子将辞逆旅之馆,永归于本宅。
故人凄其相悲,同祖行于今夕。 -
223.《祭妹文》 清·袁枚
乾隆丁亥冬,葬三妹素文于上元之羊山,而奠以文曰:呜呼!汝生于浙,而葬于斯,离吾乡七百里矣;当时虽觭梦幻想,宁知此为归骨所耶?汝以一念之贞,遇人仳离,致孤危托落,虽命之所存,天实为之;然而累汝至此者,未尝非予之过也。
予幼从先生授经,汝差肩而坐,爱听古人节义事;一旦长成,遽躬蹈之。
呜呼!使汝不识《诗》、《书》,或未必艰贞若是。
余捉蟋蟀,汝奋臂出其间;岁寒虫僵,同临其穴。 -
224.《梅花岭记》 清·全祖望
顺治二年乙酉四月,江都围急。
督相史忠烈公知势不可为,集诸将而语之曰:“吾誓与城为殉,然仑皇中不可落于敌人之手以死,谁为我临期成此大节者?”副将军史德威慨然任之。
忠烈喜曰:“吾尚未有子,汝当以同姓为吾后。
吾上书太夫人,谱汝诸孙中。 -
225.《在狱咏蝉并序》 唐·骆宾王
余禁所禁垣西,是法厅事也,有古槐数珠焉。
虽生意可知,同殷仲文之古树,而听讼斯在,即周召伯之甘棠。
每至夕照低阴,秋蝉疏引,发声幽息,有切尝闻。
岂人心异于曩时,将虫响悲于前听。 -
226.《赠益府群官》 唐·卢照邻
一鸟启北燕,飞来向西蜀。
单栖剑们上,独舞蜗山足。
嗝藏多古貌,哀怨有新曲。
群凤从之游,伺之何所欲。 -
227.《华阳吟三十首》 宋·白玉蟾
白云和我到天台,眼入青山意豁开。
到彼山中结茅屋,空余千古夜猿哀。 -
228.《胡笳十八拍》 魏晋·蔡琰
我生之初尚无为,我生之后汉祚衰。
天不仁兮降乱离,地不仁兮使我逢此时。
干戈日寻兮道路危,民卒流亡兮共哀悲。
烟尘蔽野兮胡虏盛,志意乖兮节义亏。 -
229.《幽愤诗》 两汉·嵇康
嗟余薄祜。
少遭不造。
哀茕靡识。
越在襁緥。 -
230.《答卢谌诗》 魏晋·刘琨
厄运初遘。
阳爻在六。
干象栋倾。
坤仪舟覆。 -
231.《从军诗》 魏晋·王粲
凉风厉秋节。
司典告详刑。
我君顺时发。
桓桓东南征。 -
232.《长歌行》 魏晋·曹叡
静夜在能寐。
耳听众禽鸣。
大城育狐兔。
高墉多鸟声。 -
233.《答弘农故吏民诗》 魏晋·孙楚
昔我先侯。
迈德垂化。
康哉之咏。
实由良佐。 -
234.《咏史诗》 魏晋·袁宏
无名困蝼蚁。
有名世所疑。
中庸难为体。
狂狷不及时。
杨恽非忌贵。
知及有余辞。
躬耕南山下。
芜秽不遑治。
赵瑟奏哀音。
秦声歌新诗。
吐音非凡唱。
负此欲何之。 -
235.《述怀》 现代·老舍
辛酸步步向西来,不到河清眉不开!
身后声名留气节,眼前风物愧诗才;
论人莫逊春秋笔,入世方知圣哲哀;
四海飘零余一死,青天尚在敢心灰! -
236.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉!秋之为气也。
萧瑟兮,草木摇落而变衰。
憭栗兮,若在远行。
登山临水兮,送将归。 -
237.《挽克斋陈先生四首》 宋·徐元杰
痛惨哲人痿,愚缠丧母悲。
遡风怀绋路,泣雨写哀词。
学本藏诸用,行皆笃所知。
惟余经训在,交付有孙枝。 -
238.《孔雀东南飞》 两汉·汉无名氏
序曰:汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母
所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦 -
239.《览古四十二首 其三十一》 元·杨维桢
骚雅去已久,宫体争哇淫。
洛阳风一变,枳性随人心。
乡关思萧瑟,作赋哀江南。
调入金钗臂,亡国有余音。 -
240.《倾城误人身寄内翰洪文》 宋·朱涣
倾城误人身,嗟哉难具陈。
请君试侧耳,听妾歌其因。
妾初未笄学新妆,肌理玉雪眉黛长。
融恰窈袅销金裳,态浓意远夺目光。