-
1.《仲微殿丞以余多难退居洊贻诲问复缄新什以勉》 宋·宋庠
朴遫参邦彦,幽忧负主恩。
投身采樵路,脱籍上车门。
病肘垂杨老,尘眸覆鑑昏。
於陵三咽味,楚泽九升魂。 -
2.《伏蒙侍郎见示蓬阁多余暇诗十首调高情逸无以》 宋·李昉
秘阁清虚地,深居好养贤。
不闻尘外事,如在洞中天。
日转迟迟影,炉焚袅袅烟。
应同白少传,时复枕书眠。 -
3.《伏蒙侍郎见示蓬阁多余暇诗十首调高情逸无以》 宋·李昉
秘阁清虚地,仙材称此居。
心轻万钟录,性乐百王书。
枕上漏声近,窗前竹影疏。
迟来稀见面,高兴复何如。 -
4.《伏蒙侍郎见示蓬阁多余暇诗十首调高情逸无以》 宋·李昉
秘阁清虚地,更无闲客过。
身虽纡组绶,心若在烟萝。
架上群书满,阶前败叶多。
知君自得意,其奈万灵何。 -
5.《伏蒙侍郎见示蓬阁多余暇诗十首调高情逸无以》 宋·李昉
秘阁清虚地,安然养道心。
无人接高论,遇兴恣闲吟。
笔阁珊瑚架,冠欺玳瑁簪。
苍生待康济,未用忆云林。 -
6.《伏蒙侍郎见示蓬阁多余暇诗十首调高情逸无以》 宋·李昉
秘阁清虚地,优贤最得宜。
自持儒者行,偏受圣君知。
道比朱弦直,心无暗室欺。
宗兄虽暮齿,待盾致雍熙。 -
7.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
早岁苦忧患,况兹抱沉疴。
展转不能寐,夙夜如枕戈。
骨肉交相持,朋友亦屡过。
感时寒燠易,无乃久愆和。
石闾有三秀,昆丘多玉禾。
达人贵知命,永言心匪他。
¤ -
8.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
病起不饮酒,客来意何如。
四座皆春风,燕燕深相於。
富有富贵交,贱有贫贱趋。
古意吾所爱,今人宁见迂。
忘情衡门下,言笑色旉腴。
忽淹嵇康驾,何烦翟公书。
¤ -
9.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
水烦鱼不大,驭促马已疲。
法令贵宽厚,牛毛安所施。
秦风荡六合,赋役悬高卑。
料民事隐核,簿书日孜孜。
君卿尝见嗟,谅者以为宜。
其势如张弓,后来谁弛之。
诗人咏岂弟,劳人千载思。
¤ -
10.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
缘山列城郭,岁久亦已颓。
羽檄来何方,工作殷如雷。
六丁运巨石,泉扉荡然开。
不知谁家坟,暴露骨与骸。
古碑置城头,叹息三徘徊。
死者何所知,但为生者哀。
¤ -
11.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
巴陵韩希孟,淑质自天挺。
一为军中虏,视死犹一瞑。
自云瑚琏器,不肯作溺皿。
借此清江水,葬我全首领。 -
12.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
野王有二老,矫若双凤雏。
不栖恶木枝,宁啄中田粰。
翱翔千仞上,览德周八区。
赤符启帝子,锵其应瑶图。 -
13.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
偶家长山下,遂与世途远。
泉声挂屋角,晓见池水满。
日出生清华,风来送余善。
大化无端倪,宁谓心有眼。
床头遗古书,岁月忽已晚。
玩之不能了,圣哲有忧患。 -
14.《记春水多红雀传云自新罗而至道损得之请余赋》 宋·梅尧臣
赤羽异蒿鷃,来自东夷国。
群集成皋间,翩翩皆一色。
举臆发朱砂,为瑞应火德。
穿屋彼非类,啄粟惭与食。
清声殊啁呼,所蓄每陋逼。
应当放之去,重展万里翼。 -
15.《公度以余尝语洛中花品而此邦之人多不敢言花》 宋·梅尧臣
去年三月来吴中,欲拟看花无与从。
今年二月花偏早,发作无节雨与风。
前时晴明要寻赏,谓夸洛阳多不容。
我心岂是限南北,美好未必须深红。
姚黄魏品若尽有,春色定应天下空。
因君见赠又及此,莫怪还思涧水东。 -
16.《竹溪评余近诗发药甚多次韵》 宋·刘克庄
辇路曾联花底辔,钓矶共著雪中簑。
璧瑕自是难为掩,言玷谁云不可磨。
烦锦绣肠施月斧,洗筝笛耳听云和。
两翁弄此穷生活,户外浑无客履过。 -
17.《竹溪评余近诗发药甚多次韵》 宋·刘克庄
经旬积潦慵扶杖,拂晓新晴喜晒簑。
掣电光阴难把玩,浮云富贵易消磨。
蜗牛庐只依通德,虫蠹书犹在善和。
除是鬳翁名父子,别无好事者经过。 -
18.《竹溪评余近诗发药甚多次韵》 宋·刘克庄
矍铄翁徒夸被甲,玄真子自爱衣簑。
昏花安得金篦刮,荒落犹将铁砚磨。
雄思湛深空自好,郊鸣寒苦几时和。
木鱼差异炎凉者,不鄙柴门夜夜过。 -
19.《竹溪评余近诗发药甚多次韵》 宋·刘克庄
宾戏两翁迂阔甚,金章换得笠并簑。
君从老艾传衣钵,仆似元城耐捣磨。
岁晚石交惟竹伴,古来鼎味待梅和。
冻泥滑滑村居僻,今雨无人肯见过。 -
20.《竹溪评余近诗发药甚多次韵》 宋·刘克庄
不羡上公被雉衮,宁为野老着牛簑。
素无文思加衰竭,薄有时名合折磨。
幸老舍人工润色,逢新天子建中和。
子来犹自商歌在,旧友何须裹饭过。