-
1.《费文达除夔漕作此贺之三首》 宋·李流谦
分明余润彻眉间,道德根源固晔然。
宝篆印泥初不着,神机贯札自无前。
丝纶新渥荣三昼,鼎铉深知眇一涓。
两禁只今谁妙手,岷峨人物半吴天。 -
2.《奉和王世弼寄上七兄先生用其韵》 宋·黄庭坚
宫槐弄黄黄,莲叶绿婉婉。
时同二三友,竹轩凉夏晚。
驾言都城南,以望征车返。
何知苦淹回,及此秋景短。 -
3.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
4.《和丁祖舜绿笋之韵》 宋·陈淳
哦风径游卫山峬,溢耳谣言如春敷。
猗猗青青发三叹,熟察其调未免粗。
当年载歌淇水澳,区区但取枝叶绿。
恶知中有至味存,爽人神思胜於玉。 -
5.《远游二十韵》 宋·陆游
早岁志远游,万里携孤剑。
所至必吊古,如疾得鍼砭。
荒寒过吴宫,摧剥观禹窆。
及仕杨润间,挂席度天堑。 -
6.《石上水蕉》 宋·袁说友
傍石根斜缀,澄波叶舒副。
气涵流水润,冷彻内心虚。
带月轩窗外,凝蓝雨露余。
凭将摩诘画,雪里细寻渠。