-
81.《读徂徕集》 宋·欧阳修
徂徕鲁东山,石子居山阿。
鲁人之所瞻,子与山嵯峨。
今子其死矣,东山复谁过。
精魄已埋没,文章岂能磨。 -
82.《送慧勤归余杭》 宋·欧阳修
越俗僭宫室,倾赀事雕墙。
佛屋尤其侈,耽耽拟侯王。
文彩莹丹漆,四壁金焜煌。
上悬百宝盖,宴坐以方床。 -
83.《酬净照大师说》 宋·欧阳修
佛说吾不学,劳师忽款关。
吾方仁义急,君且水云闲。
意淡宜松鹤,诗清叩佩环。
林泉苟有趣,何必市廛间。 -
84.《昼睡》 宋·王令
太古一去浩万世,百智竞起纷修治。
交将砭刀溃疮痏,纵得平好无完皮。
倾山竭河论曲水,都投大海为酒池。
中间秫稻不满掬,日益酝酿成浇漓。 -
85.《送无演归成都》 宋·文同
曾读契嵩辅教编,浮屠氏有不可忽。
后于京师识怀琏,彼上人者尤奇掘。
余尝从容问其友,琏复为余道民讷。
是三大士才过人,所畜岂肯吾儒屈。 -
86.《蒙再示佳什不敢虚辱厚赐谨再用韵》 宋·陈与义
先生明经今蔡义,念佛仍师大势至。
食菜不待周颙书,要断贪杀兼自卫。
颜回平生拾堕尘,蓼虫食蓼忘其辛。
先生种福我无祸,成佛定是同功人。
两诗见戒言甚苦,肯赋黄鸡啄秋黍。
从今但见懒残芋,不敢求尝鉴虚羜。 -
87.《游太山四首其二四禅寺》 宋·苏辙
山蹊容车箱,深入遂有得。
古寺依岩根,连峰转相揖。
樵苏草木尽,佛事亦萧瑟。
居僧麋鹿人,对客但羞涩。 -
88.《游泰山四首 四禅寺》 宋·苏辙
山蹊容车箱,深入遂有得。
古寺依岩根,连峰转相揖。
樵苏草木尽,佛事亦萧瑟。
居僧麋鹿人,对客但羞涩。 -
89.《喜二弟侍亲将至》 宋·曾巩
嗟予怀抱徒蠢蠢,二弟胸中何落落。
政如鲁卫各驰骋。
文似机云饱磨琢。
坐曹风义动江淮,为县声名到京洛。 -
90.《招义铭育王见佛照》 宋·刘过
豪杰书生懒散仙,小庵藏迹得安间。
禅曾勘破诸公去,诗在推敲一字间。
夜雨滴残梧叶老,夕阳行处水花悭。
买舟便欲乘风去,孤绝同游海鸟山。 -
91.《观弄狮子》 宋·朱翌
狻猊日走二百里,於菟闻之望风靡。
春晴酤酒大合乐,乃向尊前应宫徵。
嚬呻奋迅左右雇,枥马悲鸣汗流水。
借官自古藏太常,失脚何年落村里。
佛居胜义空谷中,吼法怖魔如此耳。
人閒宜假不宜真,此理吾今得之矣。 -
92.《苏刑部自湖北移漕淮南》 宋·郑獬
先公道义交,晚得苏公佐。
俾予往拜之,兄事安敢堕。
漂忽十五年,日月如旋磨。
近佩荆州符,吏牍方自课。 -
93.《送药王圆师》 宋·强至
吴僧甚商贾,嗜利角毫芒。
或以翳自业,利心剧虎狼。
今时愚鄙人,平居吝私囊。
寒饿来求仁,一毫不肯将。 -
94.《相逢行》 宋·李廌
平生不为轻薄游,故亦未作相逢作。
寻常木强畏犯义,直欲端彦规後生。
有客性不羁,谓我何泥固。
太上立德次立功,痴儿乃为功名悮。 -
95.《陈太夫人挽章二首》 宋·曹勋
淑德兼前懿,年龄甫八旬。
义方能教子,佛理已诠身。
卧病才逾月,求翳不浃辰。
人间膺上寿,松路黯凝尘。 -
96.《施磨衲与惠因长老》 宋·曹勋
三韩山川悉汉地,其中佛法亦复然。
王子义天不思议,剪除须发作佛事。
东渡参问三乘法,无为分与最上乘。
喜抱方袍入净人,有僧莅敬能摄受。 -
97.《题关云长庙》 宋·胡寅
西方有幻师,以利行幻术。
利他乃甘言,自利则其实。
曾微证形象,雇喜论恍惚。
可怜亿兆人,明智百无一。 -
98.《次韵程泰之尚书》 宋·史浩
程王二夫子,听履上甘泉。
咳唾妙一世,万斛明珠圆。
官居季孟间,风义帝相先。
每当持论许,闻者殆欲仙。 -
99.《用前韵呈照老》 宋·李流谦
吏部称文畅,愚溪进浩初。
深惭诋佛奏,更著广交书。
情契远犹合,义乘隣亦疎。
诧予无騃习,固自起犁锄。 -
100.《游安乐道院》 宋·李流谦
美璞出丛阜,径寸藏尺水。
堂堂大导师,钟灵此其地。
荒坑名老君,故老说遗事。
仙佛势不敌,北面昔所试。