-
121.《典午和尚赞》 宋·释慧远
濯锦之源,怒涛汹涌吞三峡。
合浦之渊,巨浪腾空接五湖。
夺双标随手便掷,考丹霞复得贤无。
颅顶方衣,踞死心席面而饱饮鴆毒。 -
122.《偈颂十六首》 宋·释如净
时节因缘佛性义,共移灵棹渡头舟。
玉麟带月离云汉,金凤衔花下彩楼。 -
123.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
一雨润枯焦,扫尽流金暑。
薰风殿阁凉,诸佛出身处。
堪笑勤川无义语,引得花木瓜,变成烂苦瓠。
走遍衡格卖与谁,一十三人声怨鼓。 -
124.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
水牯牛,偏捩拗。
酷暑云林,恣情{左足右孛}跳。
山前祖父田园,忍见离离荒草。
秋风正要及时耕,脱落鞭绳无鼻窍。 -
125.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
一二三四五,六七八九十。
梵语华言译不成,玉几重新添注解。
安义炳然,无人邻解。
赖有同风知,点头道奇怪。
彷彷佛佛,一似东山瓦鼓歌。
腔调宛同,声无高下。
彭八剌拶,未在未在。 -
126.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
十方义聚,和气如春。
非魔非佛,无主无宾。
食法二轮能妙转,不虚剪月过书云。
闻韶不知味,门户喜重新。 -
127.《偈颂三十首》 宋·释印肃
打折达磨西来脚,莫令有误本来人。
当处得心非向背,九年面壁寂光明。
庭中立雪憨痴汉,海裹口乾渴爱津。
如今大有心颠倒,梦寐胡诌学道人。 -
128.《偈颂三十首》 宋·释印肃
佛是西天之梵语,此土将觉义以同名。
心边不觉属众生,心转觉时一切佛。
佛开口处为言教,化导迷心转觉心。
众生开口成寐语,沙魇群迷叫不醒。 -
129.《颂四宾主》 宋·释印肃
宾主互用,动亦非动。
佛祖机关,不妨重弄。
法共不人,十八何用。
一相无相,自知轻重。 -
130.《金刚随机无尽颂·福智无比分第二十四》 宋·释印肃
三千等大千,佛化进程言。
恒河沙众义,会底岂劳诠。 -
131.《赞三十六祖颂》 宋·释印肃
佛陀阿难提,放光从肉髻。
逢师论义,得入三摩地。 -
132.《活人歌》 宋·释印肃
大圣灵验普庵圆,广施含灵遇有缘。
信心清净通灵感,万病俱销释业愆。
文殊体,用普贤,活人歌裹现金仙。 -
133.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
山覆雪兮一颠白,水深秋兮两眼青。
卦爻初作象,皮骨自成形。
混沌已前之朴,阴阳未判之灵。
道传不出世佛,义备勿开题经。
应兮云月,用也雷霆。
有守而涵海镇岳,无羁而断梗流萍。 -
134.《偈颂七十八首》 宋·释正觉
麟龙不为瑞,珠璧不为贵。
衲僧眼豁开,彻见生死蔕。
生死蔕,第一义。
诸佛心,祖师鼻。 -
135.《偈颂二十一首》 宋·释智愚
平生好攻禅病,不知病是道源。
要知道源端的,直须陆地行船。
因思大唐裴相国作圆觉经一序,一字一义,耸动人天。
又思本朝温国公制解禅颂六篇,一褒一贬,口业昭然。
匪伊自绝夙种,佛亦不度无缘。 -
136.《三宝赞其三·僧宝》 宋·释重顯
方袍圆顶义何宣,续焰千灯岂小缘。
花雨坐前犹滞相,虎驯庵畔尚稽诠。
岩栖冢宿难依望,鹤貌云心迥洒然。
宝杖夜鸣寒峤月,铜瓶秋漱碧潭烟。 -
137.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
福城东有大长者,居福城东海屿上。
於不思议尘劫中,承事供养无数佛。
善哉长者世希有,如优昙华时一现。
发启广大真实心,创无佛处阿兰若。 -
138.《偈颂十四首》 宋·释宗杲
佛之一字尚不喜,有何生死可相关。
当机觌面难回互,说甚楞严义入还。 -
139.《魏侍郎净心阁》 宋·释宗杲
伟哉广大寂灭心,譬如虚空不分别。
拟心求净即染污,况复比伦诸佛土。
又如梦中所见物,所见是有不可取。
如是通达无有疑,净心之义炳然现。 -
140.《入定观音赞》 宋·释宗杲
世间种种音声相,众以耳听非目睹。
唯此大士眼能观,瞑目谛观为佛事。
於眼境界无所取,耳鼻舌身意亦然。
善哉心洞十方空,六根互显如是义。