-
1.《劝学》 先秦·荀子
君子曰:学不可以已。
青,取之于蓝,而青于蓝;冰,水为之,而寒于水。
木直中绳,輮以为轮,其曲中规。
虽有槁暴(pù),不复挺者,輮使之然也。 -
2.《赠江东李提学》 宋·方回
小难和气如三春,大难色莹清无尘。
小难作诗到对处,大难更自髯绝伦。
天怜今年穷已极,稍慰蒹葭霜露身。
恶风剧雪走千里,一识顿有两玉人。 -
3.《连日与性之王君谈遽来告别因作》 宋·晁说之
许州秀才周若蒙,星官占罢泪无从。
欧阳公死不过夏,天上文星已告凶。
常秩王回暨姚辟,排斥先儒不少容。
回第曰向窃笑之,学问文章众所问。 -
4.《冬晴稍理旧学有感于怀》 宋·陆游
天公元不吝光阴,付与书生遂本心。
老已为民犹学问,向虽作吏半山林。
百年断稿传三世,一日晴窗抵万金。
努力更思恢道术,酒杯虽把不须深。 -
5.《次运都尉王晋卿天驷监邂逅作兼呈坐客》 宋·晁补之
平生杜元凯,学问光奕世。
戚联帝室未要论,烜赫功高羊叔子。
赤霄翔舞须威蕤,孔翠文章岂其累。
崇台作山池作湖,富贵所要声名俱。 -
6.《告春亭诗为江宁令荀晋仲作》 宋·王之道
渊明晋高士,从官非所好。
当时令彭泽,为米聊寄傲。
公田三百亩,一稔足炊{瀑氵换酉}。
明年春二月,农以仲春告。 -
7.《性斋二首为湖陆提举作》 宋·陆文圭
孔门性不闻,学者失其义。
上中下为三,善与恶为二。
邹洛异而同,韩扬同而异。
不指理不明,不兼气不备。 -
8.《昔坡公粹杭有悯囚诗后守杭岁除狱空又和前作》 宋·刘克庄
坡去二百载,尚有遗爱留。
孤山领众客,三圄无一囚。
吴尹学问人,刀笔盖所羞。
惓惓民隐瘼,不翅已戚休。
大意师长公,尚德贱智谋。
谈文及谈政,俪美襄与修。 -
9.《送外舅杜侍御使陕西自徐州移作》 宋·晁补之
建隆以来论人物,得士与古相低昂。
人才历数仁祖世,后生嵬琐无复望。
老成寂莫典刑在,杜公玉立映班行。
少时学问圣贤说,松柏岁寒观老节。 -
10.《贺杨收作相》 唐·薛逢
阙下憧憧车马尘,沈浮相次宦游身。
须知金印朝天客,同是沙堤避路人。
威凤偶时因瑞圣,应龙无水谩通神。
立门不是趋时客,始向穷途学问津。 -
11.《恭和家大人将赴季弟官书示及门之作》 宋·孙应求
力樯良农必有年,先修人事乃言天。
士非学问无由立,勿道家饶负郭田。 -
12.《壬戌岁除作明朝六十岁矣》 宋·曾几
禅榻萧然丈室空,薰销火冷闭门中。
光阴又似烛见跋,学问只如船逆风。
一岁临分惊老大,五更相守笑儿童。
休言四十明朝过,看取霜髯六十翁。 -
13.《读旧诗作》 宋·赵蕃
长日胡为度,繙囊阅旧诗。
渭南虽乃祖,修水是吾师。
论自唐虞远,名繇屈宋垂。
相传均一体,所得乱他岐。 -
14.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
15.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹;
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身;
满朝朱紫贵,尽是读书人。 -
16.《自淇涉黄河途中作十三首》 唐·高适
川上常极目,世情今已闲。
去帆带落日,征路随长山。
亲友若云霄,可望不可攀。
于兹任所惬,浩荡风波间。 -
17.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
18.《宫词(梨园子弟以下四十一首一作王珪诗)》 唐·花蕊夫人
五云楼阁凤城间,花木长新日月闲。
三十六宫连内苑,太平天子住昆山。
会真广殿约宫墙,楼阁相扶倚太阳。
净甃玉阶横水岸,御炉香气扑龙床。 -
19.《武功县中作三十首(一作武功县闲居)》 唐·姚合
县去帝城远,为官与隐齐。
马随山鹿放,鸡杂野禽栖。
绕舍惟藤架,侵阶是药畦。
更师嵇叔夜,不拟作书题。 -
20.《人间词话七则》 清·王国维
有有我之境,有无我之境。
“泪眼问花花不语,乱红飞过秋千去。
”“可堪孤馆闭春寒,杜鹃声里斜阳暮。
”有我之境也。