-
1.《长相思》 宋·石孝友
红依稀。
绿依稀。
寒勒花梢开较迟。
蝶魂空自迷。
怕人疑。
使人疑。
人道闲愁想未知。
歌眉因甚低。 -
2.《武陵开元观黄炼师院三首》 唐·王昌龄
松间白发黄尊师,童子烧香禹步时。
欲访桃源入溪路,忽闻鸡犬使人疑。
先贤盛说桃花源,尘忝何堪武陵郡。
闻道秦时避地人,至今不与人通问。
山观空虚清静门,从官役吏扰尘喧。
暂因问俗到真境,便欲投诚依道源。 -
3.《赠李士宁》 宋·欧阳修
蜀狂士宁者,不邪亦不正。
混世使人疑,诡谲非一行。
平生不把笔,对酒时高咏。
初如不著意,语出多奇劲。 -
4.《次韵致远木人洲二首》 宋·王安石
迷子山前涨一洲,木人图志失编收。
年多但有柳生肘,地僻独无茅盖头。
河侧鲍生乾尚立,江边屈子槁将投。
未妨他日称居士,能使君疑福可求。 -
5.《挽张舍人安国四首》 宋·王阮
近别逾旬朔,俄传讣问来。
初疑余子谤,渐沸使人猜。
竟作青黄木,终成犯怒雷。
数行衰泪尽,吾意独怜才。 -
6.《南柯子(东坡过楚州,见净慈法师,作南歌子·用其韵赠郭诗翁二首)》 宋·黄庭坚
郭泰曾名我,刘翁复见谁。
入鄽还作和罗槌。
特地干戈相待、使人疑。
秋浦横波眼,春窗远岫眉。
补陀岩畔夕阳迟。
何似金沙滩上、放憨时。 -
7.《次韵蒲左丞游虎丘十首》 唐·朱长文
丘如蹲虎占吴西,应得佳名故国时。
未必金精能变化,空传怪说使人疑。 -
8.《送胡季昭竄象郡二首》 宋·杨长孺
新来消息使人疑,一纲如何尽去之。
元佑祗今为绍圣,姬周嫠妇谩深悲。 -
9.《寓言二首》 宋·王安石
本来无物使人疑,却为参禅买得痴。
闻道无情能说法,面墙终日妄寻思。 -
10.《油污衣》 宋·无名氏
一点清油污白衣,斑斑驳使人疑。
从饶洗启遍千江水,争似当初不污时。 -
11.《新喻道中》 宋·项安世
新喻清江两县畿,荒罔漠漠使人疑。
江南道士谁为比,湖北京西日暮时。 -
12.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
13.《信陵君窃符救赵》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子,而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
公子为人,仁而下士 ,士无贤不肖,皆谦而礼交之,不敢以其富贵骄士。
士以此方数千里争往归之,致食客三千。 -
14.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
15.《朋党论》 宋·欧阳修
臣闻朋党之说,自古有之,惟幸人君辨其君子小人而已。
大凡君子与君子以同道为朋,小人与小人以同利为朋,此自然之理也。
然臣谓小人无朋,惟君子则有之。
其故何哉?小人所好者禄利也,所贪者财货也。 -
16.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
17.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
18.《永州韦使君新堂记》 唐·柳宗元
将为穹谷嵁岩渊池于郊邑之中,则必辇山石,沟涧壑,陵绝险阻,疲极人力,乃可以有为也。
然而求天作地生之状,咸无得焉。
逸其人,因其地,全其天,昔之所难,今于是乎在。
永州实惟九疑之麓。 -
19.《魏公子列传》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
是时范睢亡魏相秦,以怨魏齐故,秦兵围大梁,破魏华阳下军,走芒卯。
魏王及公子患之。 -
20.《贾谊论》 宋·苏轼
非才之难,所以自用者实难。
惜乎!贾生,王者之佐,而不能自用其才也。
夫君子之所取者远,则必有所待;所就者大,则必有所忍。
古之贤人,皆负可致之才,而卒不能行其万一者,未必皆其时君之罪,或者其自取也。