-
1.《相国寺启向天节道场行香院观戏者》 宋·王安石
侏优戏场中,一贵复一贱。
心知本自同,所以无欣怨。 -
2.《众人观俳优》 宋·黄庭坚
众人观俳优,诚有可笑时。
侏儒笑人後,所笑动未知。
非桀是尧舜,诸生同一词。
不能解其会,何笑侏儒为。 -
3.《进学解》 唐·韩愈
国子先生晨入太学,招诸生立馆下,诲之曰:“业精于勤,荒于嬉;行成于思,毁于随。
方今圣贤相逢,治具毕张。
拔去凶邪,登崇畯良。
占小善者率以录,名一艺者无不庸。 -
4.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
5.《有感》 宋·陈普
后人百事不如古,创立造为难悉数。
一百苟且万千年,一夫阿狥弥九土。
神仙不死岂有之。
起自秦皇并汉武。 -
6.《咏史》 唐·徐铉
京洛多权豪,游服相随。
青牛中甸车,白马连环羁。
珩佩竞照耀,绅组旧参差。
驺鸣行人驻,倏若流风驰。 -
7.《偶成杂意四首》 宋·卫博
方朔出世士,挥斥隘八极。
乃与优侏儒,饥饱同一食。
调笑刘天子,绐之聊一剧。
此意竟不传,无人子思侧。 -
8.《咏史五首(录二)》 明·江瓘
曼倩滑稽雄,阊阖能叫啸。
一言绐侏儒,金门始待诏。
怀肉虽不恭,九重翻一笑。
倡优恣诙谐,谏苑中机要。
庭议斩董君,宣室不得召。
玩世依朝隐,赡词亦微妙。
高咏卫简篇,斯人可同调。 -
9.《张左虞燕京惠诗却寄》 明·朱邦宪
迅风激高云,朔雁正南翔。
良友在长安,寄我诗数行。
恍闻渐离筑,忽洒燕山霜。
肝胆两相照,然诺安能忘。 -
10.《再和》 宋·刘克庄
陌头侠少行歌呼,方演东晋谈西都。
哇淫奇响荡众志,澜翻辨吻矜群愚。
狙公加之章甫饰,鸠盘谬以脂粉涂。
荒唐夸父走弃杖,恍惚象罔行索珠。 -
11.《次韵徐秀才十首》 宋·陈造
堂笑伊优登,米笑侏儒索。
见笑与笑人,等可付束合。
从俗心易波,瞩理眼无膜。
但求种秫田,归疗酒肠涸。 -
12.《读折诗效其体》 宋·方岳
我贫良亦囏,未老生白须。
策名奉常第,年已三十余。
半生苦无几,宁不欲疾驱。
山麋野而僻,所至皆崎岖。