-
1.《谢主人》 宋·陈与义
春禽劝我归,主人留我住。
一笑谢主人,我自归无处。
拟借溪边三亩春,结茅依树不依邻。
伐薪政可烦名士,分米何须待故人。 -
2.《落第后归山下旧居留别刘起居昆季》 唐·卢纶
寂寞过朝昏,沈忧岂易论。
有时空卜命,无事可酬恩。
寄食依邻里,成家望子孙。
风尘知世路,衰贱到君门。 -
3.《秋中野望寄舍弟绶兼令呈上西川尚书舅》 唐·卢纶
忧来思远望,高处殊非惬。
夜露湿苍山,秋陂满黄叶。
人随雁迢递,栈与云重叠。
骨肉暂分离,形神遂疲苶. -
4.《题韦承总吴王故城下幽居(韦生,相门子孙)》 唐·孟郊
才饱身自贵,巷荒门岂贫。
韦生堪继相,孟子愿依邻。
夜思琴语切,昼情茶味新。
霜枝留过鹊,风竹扫蒙尘。
郢唱一声发,吴花千片春。
对君何所得,归去觉情真。 -
5.《卜居》 宋·陆游
历尽人间行路难,老来要觅数年闲。
供家米少因添鹤,买宅钱多为见山。
池面纹生风细细,花根土润雨斑斑。
借舂乞火依邻里,剩酿村醪约往还。 -
6.《数日不出门偶赋》 宋·陆游
十二年来一日同,饭蔬略似诵经翁。
居家不拟依邻富,报国惟思祝岁丰。
冰涧乍通寒溜碧,兰丛新放露芽红。
闲门万化俱观尽,那用瞿昙更说空。 -
7.《晦日游大理韦卿城南别业四声依次用各六韵》 唐·王维
与世澹无事,自然江海人。
侧闻尘外游,解骖fL朱轮。
平野照暄景,上天垂春云。
张组竟北阜,泛舟过东邻。 -
8.《北归入至德州界,偶逢洛阳邻家李光宰》 唐·刘长卿
生涯心事已蹉跎,旧路依然此重过。
近北始知黄叶落,向南空见白云多。
炎州日日人将老,寒渚年年水自波。
华发相逢俱若是,故园秋草复如何。 -
9.《赠邻家老将》 唐·杨巨源
白首羽林郎,丁年戍朔方。
阴天瞻碛落,秋日渡辽阳。
大漠寒山黑,孤城夜月黄。
十年依蓐食,万里带金疮。 -
10.《苏州李中丞以元日郡斋感怀诗寄微之及予辄依…兼呈微之》 唐·白居易
白首馀杭白太守,落魄抛名来已久。
一辞渭北故园春,再把江南新岁酒。
杯前笑歌徒勉强,镜里形容渐衰朽。 -
11.《赠邻里往还》 唐·白居易
问予何故独安然,免被饥寒婚嫁牵。
骨肉都卢无十口,粮储依约有三年。
但能斗薮人间事,便是逍遥地上仙。
唯恐往还相厌贱,南家饮酒北家眠。 -
12.《梁秀才以早春旅次大梁将归郊扉言怀兼别示…走笔依韵》 唐·杜牧
玉塞功犹阻,金门事已陈。
世途皆扰扰,乡党尽循循。
客道难投足,家声易发身。
松篁标节晚,兰蕙吐词春。 -
13.《九日阻雨简高侍御(时与高公近邻)》 唐·皎然
江上重云起,何曾裛□尘。
不能成落帽,翻欲更摧巾。
素发闲依枕,黄花暗待人。
且应携下价,芒屦就诸邻。 -
14.《中秋之夕封生仲坚卫生行之携酒与诗见过依韵》 元·段成已
夜凉河汉静无声,澄澈天开万里晴。
蟾吐寒光呈皎洁,桂排疏影甚分明。
良宵方喜故人共,醉语那知邻舍惊。
一片诗魂招不得,九霄直与月俱清。 -
15.《城山访邻叟》 明·盛时泰
独是躬耕处,相依亦有君。
山从千嶂绕,径向一林分。
水满渔竿觉,苔香屐齿闻。
从余深隐好,莫使勒移文。 -
16.《宿福智精舍怀南邻张羽来仪》 明·姚道衍
我客怅无依,君居欣在迩。
清谈夕散归,独卧松轩里。
露香槛前桂,月色池上水。
怀尔正沉沉,不知暮钟起。 -
17.《晦日游大理韦卿城南别业四声依次用各六韵》 唐·王维
(册4卷125页1245d)
与世澹无事。
自然江海人。
侧闻尘外游。 -
18.《月华寺(寺邻岑水场施者皆坑户也,百年间盖》 宋·苏轼
天公胡为不自怜,结土融石为铜山。
万人探斫富媪泣,只有金帛资豪奸。
脱身献佛意可料,一瓦坐待千金还。
月华三火岂天意,至今茇舍依榛菅。 -
19.《论邻人》 宋·陆游
世通婚姻对门扉,祸福饥饱常相依。
忿争得直义愈非,不如一醉懹牒归。 -
20.《晚过邻曲》 宋·陆游
阳狂跌宕送年华,信步来寻野老家。
浅濑水清逢立鹭,横林叶尽数栖鸦。
书生一饱依耕耒,壮士孤愁入戍笳。
王绩但思酣美酝,葛洪不复问丹砂。