-
201.《缙云县仙都山黄帝祠宇》 宋·王铚
我渡溪山寻荒村,群峰势若万马奔。
酣酣春色雪初霁,霭霭野气山犹昏。
琼楼金阙涤地尽,松柏半带斤斧痕。
要还清净扫尘俗,一炬劫火安得焚。 -
202.《郡斋独酌(黄州作)》 唐·杜牧
前年鬓生雪,今年须带霜。
时节序鳞次,古今同雁行。
甘英穷西海,四万到洛阳。
东南我所见,北可计幽荒。 -
203.《郡斋独酌(黄州作)》 唐·杜牧
前年鬓生雪,今年须带霜。
时节序鳞次,古今同雁行。
甘英穷西海,四万到洛阳。
东南我所见,北可计幽荒。 -
204.《临顿为吴中偏胜之地陆鲁望居之不出郛郭旷若…奉题屋壁》 唐·皮日休
一方萧洒地,之子独深居。
绕屋亲栽竹,堆床手写书。
高风翔砌鸟,暴雨失池鱼。
暗识归山计,村边买鹿车。 -
205.《洞庭山维谅上人院阶前孤生橘树歌》 唐·皎然
洞庭仙山但生橘,不生凡木与梨栗。
真子无私自不栽,感得一株阶下出。
细叶繁枝委露新,四时常绿不关春。 -
206.《篆冢歌(有序)》 元·钱惟善
包羲卦画龟龙出,颉俑造书鬼夜泣。
俯观鸟兽迒蹄迹,依类象形文字立。
以迄五代咸东封,改易殊体靡有同。
周官保氏教国子,六书大义开群蒙。 -
207.《寄周安孺茶》 宋·苏轼
大哉天宇内,植物知几族。
灵品独标奇,迥超凡草木。
名従姬旦始,渐播桐君录。
赋咏谁最先,厥传惟杜育。 -
208.《酬王伯虎》 宋·王安石
吾闻人之初,好恶尚无朕。
帝与凿耳目,贤愚遂殊品。
尔来百千年,转化薄愈甚。
父翁相贩卖,浮诈谁能审。 -
209.《即事一首次韵祝朝奉十一丈》 宋·晁补之
平生交游情,独处不可乍。
那为一马饮,浊水喷百马。
弦歌高楼上,但恨知者寡。
丈人遗世心,口语傥能借。 -
210.《山水屏》 宋·曾巩
吴缣落寒机,舒卷光乱目。
秋刀剪新屏,尺寸随折曲。
搜罗得珍匠,徒倚思先属。
经营顷刻内,千里在一幅。 -
211.《送宣州杜都官》 宋·曾巩
夜闻陵阳峰上雨,晓见宛溪春水平。
画船不待双橹挟,归客喜成千里行。
牧之文采家未泯,夫子风流今有声。
篇什高吟凤凰下,翰墨醉洒烟云生。 -
212.《赠臧汝舟次韵》 宋·陈造
昔人得珠没涛渊,悟后悚惕悔厥先。
世间万事无真是,辩口莫究然不然。
此心疑然古井水,与俗方圆宁得已。
纹楸亦有进道机,介视胜负齐生死。 -
213.《黄汇征以石草蒲一本相遗石圆而苍小窍数十大》 宋·郑刚中
细腰结垂窠,藏精事生育。
儿已傅翼飞,孤悬尚凭屋。
水仙脱霓裳,美实青如簇。
实尽秋房枯,众窍存虚目。 -
214.《用元韵答麟老》 宋·王炎
七闽名家子,祝发隐梵宫。
碧海掉尾鲸,不堕世网中。
熏炉起香雾,棕拂生清风。
寂寂枯木岩,中有春意融。
杖屦厌山水,习气一洗空。
违俗非崖异,入俗非雷同。
乃知行市廛,宛如坐孤峰。 -
215.《绍兴中兴上复古诗》 宋·张嵲
天监我宋,受命以人。
咋为乱阶,以启圣人。
皇帝嗣位,其仁如春。
万邦欣载,共惟帝臣。 -
216.《送赵进臣持闽宪节》 宋·陈文蔚
任官自古惟贤材,天子耳目寄外台。
祥刑所击切民命,可不於此钦恤哉。
猗嗟东南俗脆弱,独有闽岭高崔嵬。
山川风气颇相等,挟刚负险不可摧。 -
217.《赠杨佳孙》 宋·舒岳祥
作诗意得在句先,下笔下写意所到。
世间惟俗最难医,剖石得玉加精巧。
初如面壁无所睹,一点圆明通万窍。
杨生杨生听我言,老语谆谆毋乃耄。
生平十九未可量,淘洗晶荧方入妙。
一再三见志愈坚,嘉子至意为倾倒。 -
218.《上九江唐舍人一首五十韵》 宋·王阮
江左承南渡,当阳控上流。
平时称用武,今日更防秋。
六代规摹古,三江险厄周。
高凭隆屏翰,下瞰握襟喉。 -
219.《答窦知言》 唐·姚合
冬日易惨恶,暴风拔山根。
尘沙落黄河,浊波如地翻。
飞鸟皆束翼,居人不开门。
独我赴省期,冒此驰毂辕。 -
220.《妙喜寺达公禅斋寄李司直公孙、房都曹德裕…四十二韵》 唐·皎然
我祖传六经,精义思朝彻。
方舟颇周览,逸书亦备阅。
墨家伤刻薄,儒氏知优劣。
弱植庶可凋,苦心未尝辍。