-
1.《题李十一修行里居壁》 唐·元稹
云阙朝回尘骑合,杏花春尽曲江闲。
怜君虽在城中住,不隔人家便是山。 -
2.《拟汲古得修绠诗》 宋·杨万里
学子研终古,难将短浅求。
汲深欣得得,操绠要修修。
远酌源千载,长缫思万周。
初如泉眼隔,忽若井花浮。
意到言前达,词於笔下流。
昌黎感秋句,圣处极冥搜。 -
3.《浪淘沙·修竹间青松》 宋·无名氏
修竹间青松。
翠影重重。
道家楼阁白云中。
隔岸红尘飞不到,水浸寒空。
此景与谁同。
洞口仙翁。
素琴弹罢倒金钟。
笑傲烟霞无一事,明月清 -
4.《唐修撰义问挽词二首》 宋·苏辙
我返南荒日,君临旧许初。
笑谈宽老病,旌旆拥茅庐。
酒盏开虽数,溪堂到尚疏。
谁言生死隔,近在浃旬余。 -
5.《次韵和太僕钱少卿寄赠编修主人宋承旨李舍人》 宋·杨亿
春官宗伯鲁诸生,翰苑纶闱占大名。
一代典谟资润色,满朝文物仰悬衡。
分班月殿趋金马,侍宴天池见五鲸。
即日云屏应隔坐,不须东观待书成。 -
6.《九效·自修》 宋·葛立方
岁曶曶其欲颓兮,久栖身於幽仄。
虑修名之不立兮,聊广遂於前画。
搴玉英以自修兮,结荣茝以佩之。
服芰制而荷衣兮,又饰之以江蓠。 -
7.《去冬蒙君实示嘉篇懒拙不即修谢临书走笔深愧》 宋·韩维
南园百草雨中秋,把烛题诗寄驿邮。
意重不辞终日看,韵强深愧隔年酬。
登山屡赴幽人约,筑野犹稽圣主求。
命驾幸无千里远,春湖舣楫待君游。 -
8.《同官直舍有木犀一株盛开与余修竹惟隔屏墙尔》 宋·姜特立
小山丛桂隔墙阴,曲槛修篁别作林。
芳意不孤符有德,寒梢相近本无心。
春多得地生何幸,岁晚为邻分益深。
赖有高人发佳致,因成盛事寄微吟。 -
9.《题重修玉光亭》 宋·赵蕃
山无古今异,亭有废兴因。
地迥轮蹄隔,官閒鸥鸟驯。
仆碑还屋壁,老柳困樵薪。
载酒论文处,重来感叹频。 -
10.《送刘德修》 宋·叶适
群航弭安流,未脱孤帆厄。
独板乱横溃,始负众舟责。
蛰雷正须时,春雨宜满泽。
勇夫攻坚退,智士倒戈获。 -
11.《望蓬莱 罗公上树隔环墙乞词》 元·马钰
马风子,不悟坏修行。
虽在环墙居处稳,诗词引出假声名。
惹得不安宁。
夸伶俐,却是不惺惺。
自愧隐身身不密,空成潦倒白头生。
怎得赴蓬 -
12.《蓬莱客 借张修祖殿试韵》 元·马钰
还乡急。
关西牒发山东客。
山东客。
三千馀里,关山遥隔。
当时枉把予闲测。
而今且恁身如溺。
身如溺。
他年重话,修仙真息。 -
13.《斋和居世赏编修韵》 明·李东阳
半夜开门雪满坡,清吟无奈玉人何。
人间路与红尘隔,天上春随翠辇过。
灵吹下时神语寂,琼楼高处晓寒多。
笙箫本是虞廷乐,不为秋风遣棹歌。 -
14.《王修竹约观打鱼分韵得圆字》 宋·黄庚
隔岸呼渔伴,轻篙破晓烟。
鸣榔舟叶聚,撒网浪花圆。
馋鹭窥高树,惊鳞过别川。
洋洋聊付物,生意自无边。 -
15.《贾节庵冒夏暑越修涂过我苕霅情谊甚厚令闻古》 宋·牟巘五
事故不可料,柯烂棋局更。
两家骨肉内,往往隔死生。 -
16.《霅城重会修蘋州》 宋·释文珦
江湖身不定,十载别年兄。
忽尔重逢面,翻疑是隔生。
湿云行有路,细雨落无声。
惆怅还分手,扁舟出郡城。 -
17.《友人以修鍊游方或传其以此死者为赋是诗》 宋·薛嵎
鹤骨难污世上尘,西风惆怅瘞湖云。
莫悲生死今朝隔,须信仙凡此路分。
丹灶空遗鸡犬恨,青山谁吊鹿麋群。
蓬莱今古知何在,秋草唯添处处坟。 -
18.《五羊遣书问董仲修二首》 宋·曾丰
风雨犹关梦,江山不隔心。
宁无疑信息,未得吉凶音。
岁月催人候,春秋得趣深。
明年天子诏,沙里得淘金。 -
19.《感遇十二首》 唐·张九龄
兰叶春葳蕤,桂华秋皎洁。
欣欣此生意,自尔为佳节。
谁知林栖者,闻风坐相悦。
草木有本心,何求美人折。 -
20.《入剑门作,寄杜、杨二郎中,时二公并为杜元帅判官》 唐·岑参
不知造化初,此山谁开坼。
双崖倚天立,万仞从地劈。
云飞不到顶,鸟去难过壁。
速驾畏岩倾,单行愁路窄。