-
121.《括临江仙》 宋·林正大
须信乾坤如逆旅,都来一梦浮生。
夜游秉烛尽欢情。
阳春烟景媚,乐事史来并。
座上群公皆俊秀,高谈幽赏俱清。 -
122.《江城子(萍乡王圣俞席上作)》 宋·侯置
萍蓬踪迹几时休。
尽飘浮。
为君留。
共话当年,年少气横秋。 -
123.《江城子(萍乡王圣俞席上作)》 宋·侯置
萍蓬踪迹几时休。
尽飘浮。
为君留。
共话当年,年少气横秋。 -
124.《念始娇(寿暨干)》 宋·郑元秀
挽红留翠,为东皇、那住二分春色。
燕舞回风莺度曲,晴昼光生瑶席。
天女擎香,长庚入梦,还有飞仙谪。
方瞳方颊,玉壶清浸胸臆。 -
125.《齐天乐(和张龙山寿词)》 宋·马迁鸾
老夫耄矣,怪新年顿尔,□衰俱现。
排闷篇诗,浇愁盏酒,自读离骚自劝。
长安日远。
怅旧国禾宫,故侯瓜畹。 -
126.《水龙吟(答沈壮可)》 宋·萧元之
人生何必求名,身闲便是名商处。
卧云衣袂,何因自染,修涂尘土。
世路羊肠,人情狙赋,翻云覆雨。
把从前旧梦,倚阑重省,体更错、添笺注。 -
127.《一萼红(芙蓉和友人韵)》 宋·梁栋
怨东风。
把韵华付去,农李小桃红。
黄落山空,香销水冷,此际才与君逢。
敛秋思、愁肠日结,拥翠袖、应费剪裁工。 -
128.《一萼红(芙蓉和友人韵)》 宋·梁栋
怨东风。
把韵华付去,农李小桃红。
黄落山空,香销水冷,此际才与君逢。
敛秋思、愁肠日结,拥翠袖、应费剪裁工。 -
129.《绮怀十六首》 清·黄景仁
楚楚腰肢掌上轻,得人怜处最分明。
千围步障难藏艳,百合葳蕤不锁情。
朱鸟窗前眉欲语,紫姑乩畔目将成。
玉钩初放钗初堕,第一销魂是此声。 -
130.《戏为六绝句·其二》 唐·杜甫
王杨卢骆当时体,轻薄为文哂未休。
尔曹身与名俱灭,不废江河万古流。 -
131.《三槐堂铭》 宋·苏轼
天可必乎?贤者不必贵,仁者不必寿。
天不可必乎?仁者必有后。
二者将安取衷哉?吾闻之申包胥曰:“人定者胜天,天定亦能胜人。
”世之论天者,皆不待其定而求之,故以天为茫茫。 -
132.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
133.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
134.《促织》 清·蒲松龄
宣德间,宫中尚促织之戏,岁征民间。
此物故非西产;有华阴令欲媚上官,以一头进,试使斗而才,因责常供。
令以责之里正。
市中游侠儿得佳者笼养之,昂其直,居为奇货。 -
135.《霍光传(节选)》 两汉·班固
霍光,字子孟,票骑将军去病弟也。
父中孺,河东平阳人也,以县吏给事平阳侯家,与侍者卫少儿私通而生去病。
中孺吏毕归家,娶妇生光,因绝不相闻。
久之,少儿女弟子夫得幸于武帝,立为皇后,去病以皇后姊子贵幸。 -
136.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
137.《水调歌头·弓剑出榆塞》 宋·刘过
弓剑出榆塞,铅椠上蓬山。
得之浑不费力,失亦匹如闲。
未必古人皆是,未必今人俱错,世事沐猴冠。
老子不分别,内外与中间。 -
138.《自伍光宇墓还登蓬莱绝顶》 明·陈宪章
故人坟前浇我酒,白日欲西回马首。
嶝危道险不可跻,下马长须扶两肘。
三步一噫五步停,引吭出舌肺肠鸣。
此时平地虑颠踣,仰首十丈梯峥嵘。 -
139.《水龙吟 仆三年为郎外台,故人扬子能作广文》 金朝·蔡松年
词章敏妙,临觞得纸,下笔不能自休。
去岁收灯后,过扬於郑氏山亭,酣觞赋诗,最为快适。
自此仆遂东来,比得其诗,颇道当时风味,戏作越调乱山空翠寻人,短松路转风亭小。
论文把酒,灯残月淡,春风最早。 -
140.《念奴娇 归潜志卷八按此词,朝野遗记作张孝》 宋·宇文虚中
疏眉秀目。
看来依旧是,宣和妆束。
飞步盈盈姿媚巧,举世知非凡俗。
宋室宗姬,秦王幼女,曾嫁钦慈族。