-
1.《临江仙 次解东庵学士咏梅韵》 元·蒲道源
闻说东庵梅最好,何须远访西湖。
金衣相映玉肌肤。
幽香俱可爱,颜色不妨殊。
花主惜春仍好事,作诗清似林逋。
冰*雪萼正敷腴。
只愁无客至,那怕酒须沽。 -
2.《阆州东园十咏·药栏》 宋·文同
玉笋齐抽日,金釭竞列时。
自然俱可爱,莫放画帘垂。 -
3.《古诗》 宋·刘过
凉生见砚窗未糊,秋风射入如相呼。
床头吴钩作龙吼,便欲乘此捣穹庐。
丈夫诗胆如斗大,摩挲笑与歌楚些。
生平柔肠作铁坚,挑尽寒灯拥襟坐。 -
4.《寄题安福李令爱竹堂》 宋·黄庭坚
渊明喜种菊,子猷喜种竹。
托物虽自殊,心期俱不俗。
千载得李侯,异世等风流。
为官恐是陶彭泽,爱竹最知王子猷。 -
5.《饮酒乐》 宋·黎廷瑞
羊祜折臂为三公,英布之相黥而王。
富贵真可爱,体肤不敢伤。
刘安升天守都厕,长房学道须食粪。
神仙诚可慕,臭秽那可近。 -
6.《我爱淳安好》 宋·陈晔
我爱淳安好,精能乐众工。
群羊亡饮豫,大武护功隆。
推此心俱善,貤生石可砻。
浮游博六子,裒手亦从风。 -
7.《闻鴞》 宋·王禹偁
元精育万汇,羽族何茫茫。
为怪有鸱鴞,为瑞称凤皇。
凤皇不时出,未识五色章。
吾生在邹鲁,风土殊远方。 -
8.《心竟恁地歌》 宋·白玉蟾
我生不信有神仙,亦不知有大罗天。
那堪见人说蓬莱,掩面却笑渠风颠。
七返还丹多不实,往往将谓人虚传。
世传神仙能飞升,又道不死延万年。 -
9.《戏答圣俞》 宋·欧阳修
鹤行而啄,青玉嘴,枯松脚,兔蹲而累,尖两耳,攒四蹄。
往往於人家高堂净屋曾见之,锦装玉轴挂壁垂。 -
10.《送符正民罢倅永嘉》 宋·郑刚中
去年敛板趋庭侧,门前杨柳金如色。
今年公去柳何如,已作凉阴舞寒碧。
岁月匆匆无足恨,离合人生那免得。
身如汀雁偶相逢,自是不须论定迹。