-
1.《冬华一夜霜》 宋·陈普
天地生万物,节度各有常。
毫发不可乱,奉时以行藏。
不惟寡悔吝,尤可免折伤。
倘不如所受,一一皆自伐。 -
2.《寄四明陈楙阳》 宋·林景熙
高人谢世纷,诛茅在绝壁。
十年不下山,旧路掩深棘。
出门复踟蹰,触步有崩石。
下临千仞渊,毒鳞正纷籍。
腥风鼓洪涛,石齿鸣咋咋。
失势倘一落,万绠那可及。
不如息我躯。
猿鹤与朝夕。 -
3.《落齿》 唐·韩愈
去年落一牙,今年落一齿。
俄然落六七,落势殊未已。
馀存皆动摇,尽落应始止。
忆初落一时,但念豁可耻。 -
4.《题董一之花木杪》 宋·方岳
君不见王子猷,剡溪夜雪之孤舟。
此翁百好不入眼,而雅与竹深相投。
君不见陶渊明,徽弦不具之古琴。
东篱把菊偶然耳,人或作图传至今。 -
5.《七月二十九日夜大醉宿陆宣慰廨旦日以一诗谢》 宋·陆文圭
夜行被酒止公亭,耳熟呼鸟坐尽惊。
雍下自惭非毕子,吐中不觉卧王生。
相宽吏舍情何厚,误污车茵罪亦轻。
戏马倘容实落帽,更拚投辖饮天明。 -
6.《和石田先生落花诗(二十首)》 明·唐寅
春来赫赫去匆匆,刺眼繁华转眼空。
杏子单衫初脱暖,梨花深院自多风。
烧灯坐尽千金夜,对酒空思一点红。
倘是东君问鱼雁,心情说在雨声中。
¤ -
7.《祭妹文》 清·袁枚
乾隆丁亥冬,葬三妹素文于上元之羊山,而奠以文曰:呜呼!汝生于浙,而葬于斯,离吾乡七百里矣;当时虽觭梦幻想,宁知此为归骨所耶?汝以一念之贞,遇人仳离,致孤危托落,虽命之所存,天实为之;然而累汝至此者,未尝非予之过也。
予幼从先生授经,汝差肩而坐,爱听古人节义事;一旦长成,遽躬蹈之。
呜呼!使汝不识《诗》、《书》,或未必艰贞若是。
余捉蟋蟀,汝奋臂出其间;岁寒虫僵,同临其穴。 -
8.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
9.《古今豪逸自放之士鲜不嗜酒》 宋·胡寅
美禄无过酒,星泉奠两仪。
端由皆作圣,意趣少人知。
肇命惟元祀,迎春祝寿祺。
功深资药石,力厚起疲赢。 -
10.《金门答苏秀才》 唐·李白
君还石门日,朱火始改木。
春草如有情,山中尚含绿。
折芳愧遥忆,永路当日勖。
远见故人心,平生以此足。 -
11.《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》 唐·李白
天上白玉京,十二楼五城。
仙人抚我顶,结发受长生。
误逐世间乐,颇穷理乱情。
九十六圣君,浮云挂空名。 -
12.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
13.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
14.《入都》 清·李鸿章
其一
丈夫只手把吴钩,意气高于百尺楼。
一万年来谁著史,三千里外欲封侯。
定将捷足随途骥,那有闲情逐水鸥。 -
15.《喜弟淑再至为长歌》 唐·李渤
前年别时秋九月,白露吹霜金吹烈。
离鸿一别影初分,泪袖双挥心哽咽。
别来几度得音书,南岳知□□□□。 -
16.《游钟阜呈同集诸公》 宋·张祁
晓出白下门,东山耸孱颜。
脱身廛市中,办此一日闲。
西风忽凛冽,秋容著坚顽。
烟树小摇落,寒云起斓斑。 -
17.《高沙道中》 宋·文天祥
三月初五日,索马平山边。
疾驰趋高沙,如走阪上圆。
夜行二百里,望望无人烟。
迷途呼不应,如在盘中旋。 -
18.《梁父吟》 明·孙蕡
江水何深深,青枫映云林。
衡门一杯酒,抱膝《梁父吟》。
君不见夷吾奋袂投南冠,故人荐引登君门。
扬眉吐论下荆楚,九合冠裳朝至尊。 -
19.《平元曲寄二弟植与格》 宋·陈碧娘
虎头将军眼如电,领兵夜渡龙舟堰。
良人腰悬大羽箭,广西略地崖西战。
三年消息无鸿便,咫尺凭谁寄春怨。
日长花柳暗庭院落,斜倚妆楼倦针线。 -
20.《次韵汪卿》 宋·方岳
霜洗梅花春满握,夜寒吹老城头角。
琐窗砚作离骚香,吐句不教花莫落。
裁量要是修月手,我欲追随惭笔阁。
平生万事不挂口,爱诗苦未厌溪壑。