-
41.《偶题》 宋·黄庚
一春过半近清明,点滴檐声未肯晴。
细柳细中垂绿重,残花风裹落红轻。
世间白发在公道,眼底青山不世情。
富贵倘来忙不得,人生何必苦营营。 -
42.《书怀》 明·荪谷
人间万事不如意,得失悠悠看塞翁。
好月楼台还有病,落花时节每多风。
倘来轩冕虚无里,过去英雄寂寞中。
五十之年何所有,一声长啸望遥空。 -
43.《次王定国韵书丹元子宁极斋》 宋·苏轼
仙人与吾辈,寓迹同一尘,何曾五桨馈,但有争席人。
宁极无常居,此斋自随身。
人那识郗鉴,天不留封伦。
误落世网中,俗物愁我神。 -
44.《古风上知府秘书》 宋·范成大
神仙绝世立,功行闻清都。
玉符赐长生,镊云游紫虚。
鸡犬尔何知,偶舐药鼎余。
身轻亦仙去,罡风与之俱。 -
45.《晚秋出门戏咏》 宋·陆游
病叟倘徉古泽边,横林摇落暮秋天。
鸣鸠雨後却呼妇,飞雀霜前先著绵。
抱被每投僧榻宿,卷书时当酒家钱。
秋风想像芝房熟,北望商山一怅然! -
46.《发湘潭驿寄府公》 宋·刘克庄
走本山中人,感激趋燕台。
谬辱弓旌招,愧乏谋议陪。
先生如春风,盎然嘘陈荄。
晓入开玉帐,夕话扃铃斋。 -
47.《简鲍钦止》 宋·吴则礼
翛然策羸马,偶造释子居。
欣与遁世士,共阅瞿昙书。
脱屣弄清泚,曲肱翳扶疏。
鸟起短筇外,钟鸣幽梦余。 -
48.《昭君词》 宋·赵文
蜀江洗妍姿,万里献君王。
君王不我幸,弃置何怨伤。
君王要宁胡,借问谁能行。
女伴各惧怯,畏此道路长。 -
49.《诗送韩简仍学官于临浦呈劝其重修四子祠》 宋·王铚
昔游临浦春正浓,小江萦委如无穷。
花浮千林锦绣幄,舟扬万顷玻璃风。
西施故乡擅佳丽,会稽秀气藏华稼。
是时山晴见真色,落日西南千万峰。