-
1.《烂柯山四首·石桥》 唐·刘迥
石桥架绝壑,苍翠横鸟道。
凭槛云脚下,颓阳日犹蚤。
霓裳倘一遇,千载长不老。 -
2.《遇谷口道士》 唐·司空曙
一见林中客,闲知州县劳。
白云秋色远,苍岭夕阳高。
自说名因石,谁逢手种桃。
丹经倘相授,何用恋青袍。 -
3.《有自蜀来者因感旧游作短歌》 宋·陆游
锦城如海行不极,马迹重重车毂击。
家住城西三十年,闻说城东未曾识。
看花走马宿中路,经月酒徒无觅处;露香风暖海棠开,碧鸡坊中倘相遇。
放翁憔悴鬓成丝,空有西游千首诗。 -
4.《太平宫遇雨》 宋·岳珂
山居五旬晴,山行一日雨。
太平咫尺间,千里隔跬步。
黄泥深三尺,风声更号怒。
谁语逋客知,山灵倘留汝。 -
5.《麻子湖遇逆风》 宋·姚勉
嘉平既望余,玉冰发归桨。
舟行苦滩涩,三日葛陂上。
天寒岁云晏,道远空怅惘。
行行且旬日,仅此舟泱漭。 -
6.《满江红 二十一年二月初四日,午夜枕上,复》 元·王恽
秣马膏车,又去作、天涯*客。
明见得、水云深处,万花如雪。
绿暗江城多洞府,红烧烛影翻双节。
被晓风、吹散枕中春,檐间铁。 -
7.《祭妹文》 清·袁枚
乾隆丁亥冬,葬三妹素文于上元之羊山,而奠以文曰:呜呼!汝生于浙,而葬于斯,离吾乡七百里矣;当时虽觭梦幻想,宁知此为归骨所耶?汝以一念之贞,遇人仳离,致孤危托落,虽命之所存,天实为之;然而累汝至此者,未尝非予之过也。
予幼从先生授经,汝差肩而坐,爱听古人节义事;一旦长成,遽躬蹈之。
呜呼!使汝不识《诗》、《书》,或未必艰贞若是。
余捉蟋蟀,汝奋臂出其间;岁寒虫僵,同临其穴。 -
8.《方山子传》 宋·苏轼
方山子,光、黄间隐人也。
少时慕朱家、郭解为人,闾里之侠皆宗之。
稍壮,折节读书,欲以此驰骋当世,然终不遇。
晚乃遁于光、黄间,曰岐亭。 -
9.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
10.《狱中杂记》 清·方苞
康熙五十一年三月,余在刑部狱,见死而由窦出者,日四三人。
有洪洞令杜君者,作而言曰:“此疫作也。
今天时顺正,死者尚稀,往岁多至日数十人。
”余叩所以。