-
1.《和傅子云见赠》 宋·桂闻诗
客袖冲寒至,飘飘不受羁。
笑呵双兔筦,亟写锦囊诗。
虽我斑毛薄,多君青眼垂。
别怀无处着,随梦到春池。 -
2.《补史十忠诗·少傅枢密使张公世傑》 宋·刘壎
士有守节死,岂以责武夫。
武夫尚能奇,消得银管书。
何许熊虎英,铁面美髯须。
护寒久枕戈,赴难甘殒躯。 -
3.《和余方叔题傅材甫筠欲韵》 宋·陈文蔚
一区投老将焉卜,扬雄草玄那可续,何似山中种修竹,白驹皎皎人如玉。
山深九夏无炎溽,往来不着市廛足。
主人心地一泓渌,调高和寡阳春曲。 -
4.《傅材甫窗前白月桂开材甫索诗戏作》 宋·陈文蔚
天然容貌本施朱,喜异羞同世不趋。
化得丹砂成玉雪,也知人着半工夫。 -
5.《和裴仆射相公假山十一韵》 唐·韩愈
公乎真爱山,看山旦连夕。
犹嫌山在眼,不得着脚历。
枉语山中人,匄我涧侧石。
有来应公须,归必载金帛。 -
6.《白雪》 宋·葛胜仲
名,神奇之趣,非古今画家者流也。
惟是京口翟伯寿,余生平至交,昨豪夺余自秘着色袖卷,盟于天而后不复力取归。
往岁挂冠神武门,居京城旧庐,以白雪词寄之,世所谓念奴娇也
洞天昼永,正中和时候,凉飙初起。 -
7.《喜雨》 宋·虞俦
鼎来雨喜动吟笺,顿遣醯鸡舞甕天。
傅野要观新事业,巫山莫学短因缘。
碧筩便好浮家酿,红粉还羞着老年。
此意自佳君自会,将诗不必众人传。 -
8.《山》 宋·丁高林
东皇太一司花命,花落花开老岁华。
天地精英无着处,今朝开到牡丹花。
千山桃李尽与台,独有梅花是相材。
定是傅岩传得种,年年商正又花开。
红尘世界梦都迷,我正闲吟得意诗。
夜气清时天地别,梅花头上看参旗。 -
9.《题山水障子为萧溪耕者赋》 明·张掞
萧溪先生乐山者,结屋临溪颇幽雅。
开轩见水不见山,却向图中看挥洒。
高斋素笔悬清风,仿佛坐我林崖下。
群峰奔驰势如马,绿树人家面平野。 -
10.《次主簿雪韵》 宋·杨万里
向来一雪亦草草,天知诗人眼未饱。
相傅南风为雪骨,此言未试吾不膮。
胙日忽惊冬作春,暖气吹人软欲倒。
惟余桃李未着花,便恐蛰虫偷出窖。 -
11.《送王实之赴长沙幕》 宋·刘克庄
贾傅遗踪在,君于此泛莲。
不应卑湿地,犹着广寒仙。
策好人争诵,名高士责全。
衡山余所管,拟结草鞵缘。 -
12.《又一首》 宋·刘克庄
吾蒙白裙帽,汝着紫袈裟。
纵有傅大士,难和作一家。 -
13.《送庾侄亲迎延平李先生家》 宋·刘学箕
庾郎吾爱千里驹,朝莫勤苦读父书。
少年绰有老成态,月旦考订评乡闾。
明当别我择贤妃,结束琴剑谁挽裾。
春空吹明惠风畅,烟草弄色和气舒。 -
14.《送郑编修罢任》 宋·姚勉
江城雪作阴如莫,儿样老翁啼塞路。
云深日隐天不知,驱马萧萧使君去。
使君四海郑村边,人是白玉堂中仙。
君谟政事文永叔,五花为笔蒲为鞭。 -
15.《齐天乐 天津桥次韵》 元·许有壬
深宫傅粉,江东主肥,鲜养成娇软。
北望中原,自分秦越,尽付马蹂车碾。
神州天远。
笑六代封疆,一毫无展。 -
16.《俗叹》 宋·方回
六十余年老病身,少曾识破世间人。
俗棋幸胜元无着,市药多夸总不真。
傅粉涂脂何可近,藏机伏阱未须嗔。
莲华岳顶看秋月,莫向长安踏市尘。 -
17.《海棠》 宋·袁说友
江行了不按春光,江路欣看得海棠。
浅蘸深红丛蓓蕾,细开浓白巧梳妆。
蜀花但鬭胭脂湿,荆种新傅腻粉香。
行客绿纷正寥落,为渠着语快飞觞。