-
1.《谒墓五首》 宋·刘克庄
尼父常言讳徵在,释迦说法向摩耶。
僧伽端的□□姓,络秀何须有外家。 -
2.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
3.《无著复欲去再作此留之》 宋·吴则礼
都梁日日招吾人,梅花已复矜小春。
胡为要随白雁去,莫起此念僧伽嗔。
弹琴几时鬓毛脱,端是天教个中活。
僧伽初不负先生,久办淮山作衣钵。 -
4.《归阳萧寺有丁行者能修无生忍担水施僧况归命稽首作诗》 唐·顾况
化佛示持帚,仲尼称执鞭。
列生御风归,饲豕如人焉。
曹溪第六祖,踏碓逾三年。
伊人自何方,长绶趋遥泉。 -
5.《赠夷白介然》 宋·吴则礼
顷游古新秦,打包过黄河。
跛跛登摧车,白发角荷戈。
行人十七八,儿女载骆驼。
戍鼓已断肠,况乃有边歌。 -
6.《已至都梁简介然时介然欲至城北而食言》 宋·吴则礼
击舟落尾端复佳,独恐幽人费招唤。
老鼻行参宴坐香,晨炊饱吃连床饭。
巾边白发已星星,霜底黄花犹粲粲。
从事一事大因缘,截里僧伽为侬办。 -
7.《梦过盱眙城追寄曾照老》 宋·吴则礼
篷背有霜篷底眠,梦中犹念草鞋钱。
强炊五斗官仓米,也趁千艘落水船。
居士秃巾撩楚雁,僧伽孤塔供淮天。
盱眙城在石色古,浪打至今端可怜。