-
1.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
2.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
3.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
4.《题独乐园》 宋·宗泽
范公之乐后天下,维师温公乃独乐。
二老致意出处间,殊涂同归两不恶。
鄙夫杖藜访公隐,步无石砌登无阁。
堂卑不受有美夺,地僻宁遭景华拓。 -
5.《西郊晚步》 宋·杨学李
江城五月风雨余,岭南地僻少驰驱。
政余长日无与俱,寻幽步屧城西隅。
地平山远迷绿芜,垂阳深处闻鹧鸪。
萦纡小径逅浮图,松风夹道如笙竽。 -
6.《为陈子复画扇戏题》 明·文徵明
长松荫高原,虚亭写清泚。
重重夕阳山,忽堕清谈里。
吾生溪壑心,苦受尘氛累。
昔从笔墨间,涂抹聊尔耳。 -
7.《谨和相国屋上菊丛》 宋·梅尧臣
屋上有丛菊,结根深瓦缝。
既无地势美,又乏土力拥。
乃因涂明生,不由人所种。
亦能应节开,焉取入公用。 -
8.《送刘定贤良下第赴广陵令》 宋·梅尧臣
刘蕡不登科,众口诵其策。
得者为之差,闻者为之惜。
摧藏一时屈,论议千古白。
至今简篇中,一字不敢易。 -
9.《登秦岭》 宋·王禹偁
巉岩石上候肩舁,因想前贤似坦途。
韩愈谪官忧瘴疠,乐天左宦白髭须。
商於郡僻何人到,秦岭峰高我仆痡。
且咏诗章自开解,仕从霄汉落泥涂。 -
10.《用无斁八弟永城相迎韵寄怀》 宋·晁补之
平生殚千金,术似刘累僻。
春风九轨道,无我迷阳迹。
呼来着冠紞,野貌不改昔。
易衣怜介弟,犹有布一尺。 -
11.《黄西有以清江李侯书来袁见招不果就既去西有》 宋·赵文
地僻谷自淳,此世有羲轩。
行携二三子,读书秋树根。
不拟山水窟,忽枉君侯轓。
携持贵人意,仆口不惮烦。 -
12.《题徐仲彬达观亭》 宋·方回
乾涵坤毓万汇夥,独得为人赖钧播。
八尺身为天地赘,一寸心将天地裹。
道眼自应非肉眼,以心观物无不可。
灵台光尘日月县,肯使一丝挂尘堁。 -
13.《巩采若求厥父令尹德秀挽诗》 宋·苏籀
东鲁怀经慕先哲,斋房僻处盛门徒。
勉陪流寓推乡校,优选文华庆仕涂。
议狱蚩氓生活路,削锄奸轨亟扬枹。
遗编亹亹乘儒典,济美弓裘后世模。