-
81.《悼离赠妹诗二首 二》 魏晋·左思
穆穆令妹。
有德有言。
才丽汉班。
明朗楚樊。 -
82.《从军诗》 魏晋·王粲
悠悠涉荒路。
靡靡我心愁。
四望无烟火。
但见林与丘。 -
83.《予奉诏总裁元史故人操公琬实与纂修寻以病归》 明·宋濂
忆昔试艺时,年丁二十九。
不谙精与粗,运笔若挥帚。
欲尽王霸言,自寅直窥酉。
于时有操君,许子乃其友。 -
84.《善哉行》 魏晋·曹叡
我徂我征。
伐彼蛮虏。
练师简卒。
爰正其旅。 -
85.《次韵彦高占雪》 宋·刘著
天秋鼓南风,雪海飘暮雪。
三春犹冱寒,九夏那苦热。
土圭测中气,尝闻先儒说。
穷发多异宜,泥古诚亦拙。 -
86.《再和》 宋·强至
有客秋郊旷望中,更凭佳句发才雄。
牛羊饱食眠平野,鵰鹗乘时击迅风。
倦目几随残照断,汤肠惟藉浊醪充。
登临不用频兴感,忧喜能忘是塞翁。 -
87.《奉寄赵伯器参政尹时中员外五十韵》 元·王逢
诏立淮南省,符张阃外兵。
风雷朝焕发,牛斗夜精明。
参政材超伟,元僚器老成。
武林多树政,禁御旧蜚英。 -
88.《木兰花慢 寿陈介轩》 元·张伯淳
问家传旧物,有清节,与高风。
任野色充庭,俗尘扫迹,谈笑从容。
生涯但随分足,比孟尝、襟度只差穷。
曾是贞元朝士,本来湖海元龙。 -
89.《苏武慢·出世登真》 元·冯尊师
出世登真,须凭刚志,决要顿开灵慧。
消尘止念,绝爱忘忧,恬淡自然知味。
雷震一声,火发三田,半夜乌飞千里。
透帘帏、铅鼎温温,恣饮玉壶香腻。 -
90.《次韵黄观复见贻古意》 明·张以宁
世本良家子,环佩不下堂。
结发承光宠,被服兰茝香。
援琴操国风,古意何微茫。
君恩逾山岳,妾命良自伤。 -
91.《璇玑图》 南北朝·苏蕙
琴清流楚激弦商秦曲发声悲摧藏音和咏思惟空堂心忧增慕怀惨伤仁
芳廊东步阶西游王姿淑窈窕伯邵南周风兴自后妃荒经离所怀叹嗟智
兰休桃林阴翳桑怀归思广河女卫郑楚樊厉节中闱淫遐旷路伤中情怀
凋翔飞燕巢双鸠土迤逶路遐志咏歌长叹不能奋飞妄清帏房君无家德 -
92.《醉义歌》 金朝·寺公大师
晓来雨霁日苍凉,枕帏摇曳西风香。
困眠未足正展转,儿童来报今重阳。
吟儿苍苍浑塞色,客怀衮衮皆吾乡。
敛衾默坐思往事,天涯三载空悲伤。 -
93.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
94.《赋张袁州隐斋三首》 宋·度正
杀麑无戚容,活蚁有德色。
不如未见蚁,生道犹不息。
如如隔窗月,光不见微隙。
不患无发时,却患发无益。
一矜障万善,千悔无一得。
要加持养功,跬步见天则。
宇宙渺无穷,此道足充塞。 -
95.《赠广都寓舍贤妇二喻诗》 宋·顿起
尝闻赵清献,恤孤慰亡友。
至今西蜀人,谈美不容口。
二喻出儒家,清贫一无有。
零丁依老姑,破屋僧堂后。 -
96.《诫儿侄八百字》 宋·范质
去上初释褐,一命列蓬丘。
青袍春草色,白紵弃如仇。
适会龙飞庆,王泽天下流。
尔得六品阶,无乃太为优。 -
97.《钧天》 宋·毛吾竹
鸢飞鱼跃,凫短鹤长。
各适其适,孰尤彼苍。
奈何人异於万物,身备乎五常。
学关乎经济,志效乎忠良。 -
98.《偈颂三十八首》 宋·释如净
截断千差,单提一著。
那边放下龟毛,者里拈起兔角。
咦,敲开欢喜妙楼阁,瑞霭祥云充碧落。 -
99.《诫酒肉慈慧法门》 宋·释遵式
南无佛法僧,大慈三宝海。
我念欲依教,普劝诸众生。
莫杀莫食肉,同蕴仁慈行。
无病保长龄,未来成佛道。 -
100.《絜矩书院示学子》 宋·章粲
四时配四德,元亨利与贞。
天德元最重,方春木主生。
夏火物畅茂,是为德之亨。
金利秋向实,水贞冬日成。