-
121.《嵇绍似康(并引)?一作戏作贾梁道诗?》 宋·苏轼
.王凌谓贾充曰:“汝非贾梁道之子耶?乃欲以国与人。
”由此观之,梁道之忠于魏也久矣。
司马景王既执凌而归,过梁道庙,凌大呼曰:“我亦大魏之忠臣也。
”及司马景王病,见凌与梁道守而杀之。 -
122.《秋娘诗并序》 唐·杜牧
杜秋,金陵女也。
年十五为李锜妾。
后锜叛灭,籍之入宫,有宠于景陵。 -
123.《纵笔》 宋·陆游
气本充天地,书非汗马牛。
人人见尧舜,世世有巢由。
朝市红尘闹,山村白发稠。
所欣吾道在,江汉古东流。 -
124.《抒怀上孙侍讲学士》 宋·宋祁
仆本寒乡士,始愿托田陇。
偶与亨会并,遂竊空名宠。
黌胄信清闲,文书无倥偬。
牵丝玷外举,挟册陪春诵。 -
125.《守塞三年上北京留守贾相公》 宋·宋祁
天心北顾倚长城,上相元戎两印荣。
鸡羽静沈传处檄,虎皮间里战馀兵。
九宵冬日人蒙惠,万耒春霖俗劝耕。
和气愈充身愈退,只忧难避是功名。 -
126.《闻苏先生除校书郎喜而为诗并招王子中》 宋·张耒
绩溪仙翁若秋鹤,有喙不向腥膻啄。
几年戢翼大江南,下看纷纷飞燕雀。
亲携杖拂呵禅祖,自伐松根出灵药。
世人真自为公忙,公宁有意人间乐。 -
127.《再和答为之》 宋·黄庭坚
君勿嘲广文,冱寒被絺葛。
君勿嘲广文,穷年饭粢粝。
常恐俎豆予,与世充肴核。
凡木不愿材,木折小枝泄。 -
128.《去岁和元翁重到双涧寺观余兄弟题诗之篇总忘》 宋·黄庭坚
素琴声在时能听,白鸟盟寒久未寻。
眼见野僧垂雪发,养亲原不顾朱金。
开泉浸稻双涧水,煨笋充盘春竹林。
安得一廛吾欲老,君听庄舄病时吟。 -
129.《王书记以近诗三篇相示各摭其意以诗赓之·感》 宋·司马光
白鹄出江渚,刷羽何鲜新。
志凌青霞端,欲饮天汉津。
清飚未我与,陂泽聊逡巡。
偶为虞罗获,远趣无由伸。 -
130.《独乐园七题·读书堂》 宋·司马光
吾爱董仲舒,穷经守幽独。
所居虽有园,三年不游目。
邪说远去耳,圣言饱充腹。
发策登汉庭,百家始消伏。 -
131.《谢始平公以近诗一卷赐示》 宋·司马光
皇家骏命承苍穹,烝民这杰生维嵩。
圣贤会合若符契,坐致四海登熙隆。
三阶清平九鼎重,指麾拱揖安华戎。
人情谁不乐将相,往往皓首忘疲癃。 -
132.《和梅龙图公仪谢鹇》 宋·欧阳修
有诗鹤勿喜,无诗鹇勿悲。
人禽固异性,所趣各有宜。
朝戏青竹林,暮栖高树枝。
咿呦山鹿鸣,格磔野鸟啼。 -
133.《送慧勤归余杭》 宋·欧阳修
越俗僭宫室,倾赀事雕墙。
佛屋尤其侈,耽耽拟侯王。
文彩莹丹漆,四壁金焜煌。
上悬百宝盖,宴坐以方床。 -
134.《怀寄周元翁十首》 宋·贺铸
周郎嗜茗饮,偶与吾好同。
赠行发吾宝,紫璧琱云龙。
此实太官物,分甘玉堂公。
我曹百石史,藜菽每不充。
诗人盍得尝,可以骄万锺。
愿君间一歠,千里共清风。 -
135.《壶中天/念奴娇》 宋·无名氏
人生七十古称稀,何况寿年八十。
试问何时逢载夙,恰在阳生七日。
鹤发盈簪,朱颜晕酒,瑞象占南极。
玳筵才启,欢声喜气充溢。 -
136.《和范景仁王景彝殿中杂题三十八首并次韵其二》 宋·梅尧臣
新晴殿合晓,初日雾烟中。
柳重宫腰弱,花肥粉颊丰。
渥恩君自厚,藜藿我才充。
草木欣欣发,谁知造化功。 -
137.《端明李侍郎挽歌三首》 宋·梅尧臣
官岂不为达,其如望未充。
敏辞倾一代,发问诎三公。
厌向承明直,思行邵伯风。
嗟嗟玉树折,埋没彼蒿宫。 -
138.《依韵和永叔戏作》 宋·梅尧臣
琵琶转拨声繁促,学作饥禽啄寒木。
木蠹生虫细穴深,长啄歊铿未充腹。
拢弦叠响入众耳,发自深林答空谷。
上弦急逼下弦清,正如螗螂捕蝉声。 -
139.《送施景仁太博提点江南坑冶》 宋·梅尧臣
楚山岂无铜,楚匠岂不工。
大炉常乏铸,碧炉那得充。
积弊在乡县,孰肯以利笼。
君今承诏行,谕民当得中。
苟能使之发,亦莫取之穷。
此乃事可久,山深山自通。 -
140.《惭愧》 宋·晁说之
神邑凡才日抗尘,早年闻道晚因循。
脑能充溢无华发,心得休闲不老身。
种种已惭为客子,悠悠更愧作官人。
吾言可复终归去,何处桃源可问津。