-
261.《怡颜亭曹若晦子无易为奉亲作》 宋·陆文圭
冬青有何好,婆娑岁寒姿。
每爱渊明句,独树乃为奇。
朝阳紫翠交,夕月光陆离。
幽怀聊所奇,宴生辄移时。
陶写得真性,丝竹亦何为。
欢趣不自觉,况令儿辈知。 -
262.《示丁都院》 宋·释崇岳
三千条法为今时,一性圆明要自知。
会得自知知底事,人间何处不光辉。 -
263.《雪峰真党内禅师赞》 宋·释心月
出岭超方,九上三到。
一槌便成,未是性燥。
诵过水偈,闻色空义。
搅炒肝肠,睡不成睡。 -
264.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
妙明绝思,廓静无涯。
智空三际,性融二仪。
借功光历历,借伴老垂垂。
文彩纵横成底事,机关不初不挂梭丝。 -
265.《能仁仁长老写师像求赞》 宋·释正觉
大圆镜性,平等智心。
老兔卧寒兮清炯炯明月之窟,长鲸{左马右展}海兮光漾漾珊瑚之林。
千里雪翻波渺渺,百川潮涨水深深。
鹏抟鲲,蜕壳子。
和鹤鸣阴随应还,游刃相逢有赏音。 -
266.《缘识》 宋·宋太宗
善恶由人作,修心勿乱为。
邪求无实事,如影定相随。
妄想终成伪,行贪未可知。
天生分异等,道德立尊卑。 -
267.《逍遥咏》 宋·宋太宗
物有通万明,达者便忘机。
各具含灵性,狐疑有是非。
知天修福惠,如日莹光辉。
认取好歧路,恶去善相依。