-
1.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
2.《长干宝塔放光偈》 明·等慈润公
戊午孟冬丙辰朔,长干塔下闻天乐。
洪公大建华严期,贤圣粉纭齐赴约。
百千善信云从龙,遐迩资粮川就壑。
众香缥缈烟岚浮,万烛炜煌星斗错。 -
3.《解佩令·如论性命》 元·王哲
如论性命,须搜夕昼。
光明照、有甚肥瘦。
日月西游,当中斡、枢机北斗。
天花绽、异香无漏。
空空皆出,虚虚尽透。
清凉处、逍遥交媾。
自在跻真,轻飚外、任飘精秀。
聚云朋、更兼霞友。 -
4.《探春令·兀然真性》 元·王哲
兀然真性,杳杳默默,无微无大。
一团莹宝,光明围绕,五彩同随那。
逍遥自在堪经过。
有玉童相贺。
满空馥郁,盈盈里面,来伴神仙坐。 -
5.《春事》 宋·洪咨夔
莫为春愁两鬓翁,管愁元不属春风。
深黄杨柳夕阳外,淡白杏花明月中。
大自在身天地并,妙光明性圣愚同。
鸣鸠乳燕相料理,融得从前万虑空。 -
6.《文公书厨·惠我光明》 宋·陈普
释我矜传灯,老庄抱生白。
自言摩尼珠,谁知黑如漆。
荀杨不识性,依旧如夜行。
万世真日月,四书与五经。 -
7.《霍光传(节选)》 两汉·班固
霍光,字子孟,票骑将军去病弟也。
父中孺,河东平阳人也,以县吏给事平阳侯家,与侍者卫少儿私通而生去病。
中孺吏毕归家,娶妇生光,因绝不相闻。
久之,少儿女弟子夫得幸于武帝,立为皇后,去病以皇后姊子贵幸。 -
8.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
9.《清明二首》 唐·杜甫
朝来新火起新烟,湖色春光净客船。
绣羽衔花他自得,红颜骑竹我无缘。
胡童结束还难有,楚女腰肢亦可怜。
不见定王城旧处,长怀贾傅井依然。 -
10.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。