-
1.《春兴》 明·熊卓
尘世光阴徒草草,林居风物亦菲菲。
花间雨湿身常惯,竹里月明人乍稀。
迟日暖薰幽涧草,春云新长北山薇。
沧江白鸟知人意,恋恋沙桡故不飞。 -
2.《和司徒侍中壬子寒食会压沙寺诗二首》 宋·强至
四照梨花一色中,他时珍赏有雌雄。
高牙就景开芳宴,皓齿停歌诵正风。
乐极光阴穷日御,诗成造化夺春工。
佳辰不禁只园火,林杏兼然万点红。 -
3.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
4.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
5.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
6.《鲁灵光殿赋》 两汉·王延寿
鲁灵光殿者,盖景帝程姬之子恭王馀之所立也。
初,恭王始都下国,好治宫室,遂因鲁僖基兆而营焉。
遭汉中微,盗贼奔突,自西京未央、建章之殿皆见隳坏,而灵光岿然独存。
意者岂非神明依凭支持,以保汉室者也。 -
7.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
8.《酬乐天东南行诗一百韵》 唐·元稹
我病方吟越,君行已过湖。
去应缘直道,哭不为穷途。
亚竹寒惊牖,空堂夜向隅。
暗魂思背烛,危梦怯乘桴。 -
9.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
10.《八咏诗 霜来悲落桐》 南北朝·沈约
悲落桐。
落桐早霜露。
燕至叶未抽。
鸿来枝已素。