-
121.《宿彰教寺》 宋·王之道
过市欲投宿,秽隘非所巡。
人言五里余,有寺洁且宽。
驱驽犯泥淖,敢惮风雨寒。
稻塍与兔迳,萦纡度千盘。 -
122.《谢元道惠桂树子》 宋·韩维
洛阳奇卉兼四方,妖姿冶艳争春阳。
蔚然幽佳独凌霜,中岩无人閟寒芳。
山翁军搜劚青苍,名园得之为辉光。
护以雕兰面朱堂,叶敷瑶碧丹华扬。 -
123.《送药王圆师》 宋·强至
吴僧甚商贾,嗜利角毫芒。
或以翳自业,利心剧虎狼。
今时愚鄙人,平居吝私囊。
寒饿来求仁,一毫不肯将。 -
124.《燕乡守致语口号》 宋·陈造
胡床玉麈锦囊诗,宾主风流此一时。
玳席邀欢酬令节,羽觞湛碧转微漪。
绮罗围外香风远,弦管声中漏刻迟。
莫道兰亭已陈迹,胜游端复嗣芳规。 -
125.《和仁仲治圃三首》 宋·胡寅
不遣身心同槁灰,化工随手自量裁。
一栏仙葩端倪露,九畹崇兰次第栽。
生意可观那画得,暗香难觅偶吹来。
柴门漫说何曾闭,俗驾经过也未猜。 -
126.《送陆务观》 宋·李石
近别已不易,远别良更难。
莫作远近想,便觉宇宙宽。
聚散与出处,等以道眼看。
君去便乡国,我留为亲欢。 -
127.《和赵大监知宗韵》 宋·郑清之
万里修程占学力,色丝黄娟新组织。
只今下笔追二雅,端如养气闭千息。
公子何自知寒梅,须知三长具精识。
亭亭玉雪瑞烟晓,爱日香浮采衣色。 -
128.《明师见和梅诗再用韵兼奉送还福唐》 宋·王铚
斲轮妙手声名歇,谁信出门犹合辙。
后来世外有高禅,凛凛兰摧并玉折。
久将生死付八还,不数图书号三绝。
诗来乃与梅争妍,獭髓补痕红未灭。 -
129.《累年告老恩旨未俞诏领祠宫遂还乡闬燕间无事》 宋·苏颂
我昔就学初,龆童齿未龀。
严亲念痴狂,小艺诱愚钝。
始时授章句,次第教篇韵。
蒙泉企层澜,覆篑期九仞。 -
130.《观讲师有感》 宋·王洋
一僧据几坐,众僧列其间。
纷纷士与女,其外复相环。
娟娟谁家妇,粉面垂烟鬟。
既为时俗妆,复著道士冠。