-
1.《横吹曲辞·出关》 唐·魏徵
中原还逐鹿,投笔事戎轩。
纵横计不就,慷慨志犹存。
策杖谒天子,驱马出关门。
请缨羁南越,凭轼下东藩。 -
2.《横吹曲辞·入关》 唐·贾驰
河上微风来,关头树初湿。
今朝关城吏,又见孤客入。
上国谁与期,西来徒自急。 -
3.《横吹曲辞·入关》 唐·张祜
都城连百二,雄险北回环。
地势遥尊岳,河流侧让关。
秦皇曾虎视,汉祖亦龙颜。
何事枭凶辈,干戈自不闲。 -
4.《横吹曲辞·关山月》 唐·卢照邻
塞垣通碣石,虏障抵祁连。
相思在万里,明月正孤悬。
影移金岫北,光断玉门前。
寄书谢中妇,时看鸿雁天。 -
5.《横吹曲辞·关山月》 唐·沈佺期
汉月生辽海,曈曨出半晖。
合昏玄兔郡,中夜白登围。
晕落关山迥,光含霜霰微。
将军听晓角,战马欲南归。 -
6.《横吹曲辞·关山月》 唐·长孙佐辅
凄凄还切切,戍客多离别。
何处最伤心,关山见秋月。
关月竟如何,由来远近过。
始经玄兔塞,终绕白狼河。 -
7.《横吹曲辞·关山月》 唐·耿湋
月明边徼静,戍客望乡时。
塞古柳衰尽,关寒榆发迟。
苍苍万里道,戚戚十年悲。
今夜青楼上,还应照所思。 -
8.《横吹曲辞·关山月二首》 唐·戴叔伦
月出照关山,秋风人未还。
清光无远近,乡泪半书间。
一雁过连营,繁霜覆古城。
胡笳在何处,半夜起边声。 -
9.《横吹曲辞·关山月》 唐·崔融
月生西海上,气逐边风壮。
万里度关山,苍茫非一状。
汉兵开郡国,胡马窥亭障。
夜夜闻悲笳,征人起南望。 -
10.《横吹曲辞·关山月》 唐·李端
露湿月苍苍,关头榆叶黄。
回轮照海远,分彩上楼长。
水冻频移幕,兵疲数望乡。
只应城影外,万里共如霜。