-
1.《杂兴五首》 宋·艾性夫
云路不可梯,天河不可航。
人间心不足,意外事难量。
瑶水宴周穆,月宫游明皇。
干戈惊骏足,鼙鼓骇霓裳。
岂不穷欢乐,那知成祸殃。
神仙竟何益,抚卷空凄凉。 -
2.《瞎翁》 宋·释智朋
道得更无心外法,首山有眼且无光。
拍盲枷棒挥将去,匝地普天兴祸殃。 -
3.《书皇极经世后》 宋·邵雍
朴散人道立,法始乎羲皇。
岁月易迁革,书传难考详。
二帝启禅让,三王正纪纲。
五伯仗形胜,七国争强梁。 -
4.《赠梁公》 唐·王绩
我欲图世乐,斯乐难可常。
位大招讥嫌,禄极生祸殃。
圣莫若周公,忠岂逾霍光。
成王已兴诮,宣帝如负芒。 -
5.《游秦岩》 宋·陈与义
秦岩昧旧闻,胜会非复常。
异哉五里秘,发此一日狂。
篝灯破大阴,拄杖入仙乡。
散途杨梅实,承磴菡萏房。 -
6.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
7.《刺世疾邪赋》 两汉·赵壹
伊五帝之不同礼,三王亦又不同乐。
数极自然变化,非是故相反。
德政不能救世溷乱,赏罚岂足惩时清浊?春秋时祸败之始,战国逾增其荼毒。
秦汉无以相踰越,乃更加其怨酷。 -
8.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
9.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
10.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间,