-
1.《胡广文以直养名堂余举伊川之说问之往反数十》 宋·彭龟年
以物养物,如水沃木。
推彼有余,益此不足。
惟直与气,如木有根。
本既充盛,枝叶自繁。 -
2.《甘露亭诗》 宋·李覯
乾坤父母莫匪慈,胚胎亿兆成角覊。
其间哺乳不及处,有时泣杀呱呱儿。
南川上游号沃野,景佑丙子尝凶饥。
新田始苗旧谷罄,十室八九无晨炊。 -
3.《夏日作》 唐·白居易
葛衣疏且单,纱帽轻复宽。
一衣与一帽,可以过炎天。
止于便吾体,何必被罗纨。
宿雨林笋嫩,晨露园葵鲜。 -
4.《次韵春日》 宋·余观复
日淡风轻养物华,老天将此付诗家。
人情巧似营巢燕,春意忙於赴壑蛇。
寂寞兰亭空有感,凄凉金谷竟谁夸。
绝怜狂甚樊川杜,枉杀吟情豆蔻花。 -
5.《读颍公清风庥》 宋·司马光
人生百岁隙中光,唯有高名久不亡。
千古但令编简在,清风养物一何长。 -
6.《端午帖子·皇帝阁》 宋·周必大
赫日中天正,清风养物深。
葵倾多士志,草偃万方心。 -
7.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫不忍时。
戾气中人为疾病,和气养物号清微。
世情非利莫能动,士节待穷然后知。
尚口乃穷非我事,尧夫非是爱吟诗。 -
8.《东峰亭各赋一物得栖烟鸟》 唐·李岑1
从来养毛羽,昔日曾飞迁。
变转对朝阳,差池栖夕烟。
遇此枝叶覆,夙举冀冲天。 -
9.《与沈、杨二舍人阁老同食敕赐樱桃玩物感恩因成十四韵》 唐·白居易
清晓趋丹禁,红樱降紫宸。
驱禽养得熟,和叶摘来新。
圆转盘倾玉,鲜明笼透银。
内园题两字,四掖赐三臣。 -
10.《鹧鸪天·霜雪岩岩百物残》 元·姬翼
霜雪岩岩百物残。
不禁长夜苦漫漫。
化工自促归元命,岁德回机养大还。
蟠地轴,定天关。
玉封琼岛及三山。
真仙不管人间世,几见黄尘沧海